Άνδρας 7ος
Δεν ανήκουμε στο είδος εκείνων
Που θα πατήσουν στη Σελήνη
Άνδρας 8ος
Δεν ανήκουμε παρά στο είδος των ελεεινών
Δεν είμαστε παρά μικρές συμφορές…
Άνδρας 7ος
Εκείνοι είναι ανώτεροι τεχνικοί
Θα πατήσουν σίγουρα στη Σελήνη
Θα πάνε στ’ αστέρια
Θα φτάσουν πολύ πιο μακρυά από εμάς
Μα δεν θα καταφέρουν να γνωρίζουν πιο πολλά από μας
Ποιά θέα αλήθεια θα ‘χουν από ‘κει πάνω;;
Άνδρας 8ος
Πολύ πιο ευρύτερη από τη δική μας!
Άνδρας 7ος
Ναι!
Aλλά τι θα μάθουν τελικά παραπάνω για το Σύμπαν;
Τίποτα απολύτως
Είναι η γνώση του Όλου
Που αξίζει στην τελική
Εικασίες Γνώσης δεν έχουν καμία σημασία
Άνδρας 8ος
Πράγματι!
Αν και προσωπικά προτιμώ τα ρετιρέ
Πάντα!
Οι ενοικιαστές τους έχουν ευρύτερη θέα
Από τους ενοικιαστές ισογείων
Άνδρας 7ος
Όχι πάντα
Άνδρας 8ος
Και πως προκύπτει αυτό;
Άνδρας 7ος
Αν ένα κτήριο βρίσκεται στο κοίλο μιας πλαγιάς
Οι ένοικοι των πάνω ορόφων πέφτουν θύματα της προοπτικής
Επειδή όσοι διαμένουν στους κάτω ορόφους
Μπορούν να δουν ψηλότερα…
~ ~ ~ ~
1ος Φυλακισμένος
Οι προκάτοχοι του κελιού δραπέτευαν απ’ τον Φεγγίτη
Και τώρα αν βγάλουμε έστω ένα απ’ τα κάγκελα
Είναι εύκολο να φύγουμε απ’ το παράθυρο
2ος Φυλακισμένος
Για θα πέσουμε στην τάφρο
Που είναι γεμάτη νερό!
1ος Φυλακισμένος
Αυτό το γνώριζες εξ’ αρχής.
Ξέρεις κολύμπι
Πόσες φορές πρέπει να σου επαναλάβω
Ότι μόνο πέντε λεπτά αρκούν
Για να περάσουμε στο ηλιόλουστο λιβάδι απέναντι
Μετά μας περιμένουν όλα:
Κήποι
Δρόμοι
Καταστήματα
Φούρνοι
Χασάπικα
Και Μανάβικα…
2ος Φυλακισμένος
Προσοχή!
Κάποιος έρχεται.
Κρύψε τη λίμα
Ο δεσμοφύλακας!
~ ~ ~ ~
Alexandre
Ω! μα για στάσου!
Ο Emile και η Jacqueline!
Καθίστε, καθίστε
Σίγουρα δεν πρόκειται για άνετα καθίσματα
Μοντέρνα Τέχνη, βλέπεις!
Καθίστε ωστόσο…
Emile
Πάνε 20 χρόνια πια
Που δεν έχουμε συναντηθεί
Κι έρχομαι και σε βρίσκω άρρωστο!
Alexandre
Άρρωστος!
Αλλά ζωντανός παρ’ όλα αυτά
Για την ώρα τουλάχιστον
Emile
Προφανώς και το βλέπω!
Και δουλεύεις και σκληρά, καθώς έμαθα!
Ένα έργο πολύ σημαντικό, άκουσα
Jacqueline
Έχω διαβάσει αποσπάσματα
Είναι εξαιρετικό!
Άνδρας 5ος
Σου λέω είχα το κακό μου το χάλι
Λέω, είχα το κακό μου το χάλι!
Λες και μια πυκνή ομίχλη με είχε κυκλώσει
Δεν επικοινωνούσα με τίποτα
Τόσο ανήσυχος!
Μ’ ένα είδος νευρικής ανυπομονησίας
Να έχει καταβάλει
Το κορμί μου
Τη σκέψη μου
Μία απροσδιοριστία
Που δεν κατέληγε πουθενά
Δεν μπορούσα ούτε ξαπλωμένος
Ούτε καθιστός
Ούτε όρθιος
Δεν γινόταν ούτε καν να περπατήσω
Κουραζόμουν αφάνταστα
Δεν με χωρούσε καμία κατάσταση…
Άνδρας 6ος
Υπήρχε ωστόσο μία λύση
Όχι και τόσο ευχάριστη
Άνδρας 5ος
Ποια;
Άνδρας 6ος
Να κρεμαστείς
Μα και βέβαια!
Θα μπορούσες να κρεμαστείς…
Άνδρας 5ος
Αυτό είναι επικίνδυνο
Άνδρας 6ος
Ε!
Υπάρχει κάποιο ρίσκο…
