Τα Παιδιά στον πλακούντα γεννιούνταν τυλιγμένα,
Κι έτρεχαν όλοι να τα «σώσουν»…
Αυτός ο Άνδρας ήταν Προϊστάμενος σε τηλεφωνικό Κέντρο. Έδινε λεκτικά σενάρια στους υφισταμένους. Με τον «ορθό» τρόπο απόκρυψης στοιχείων εύκολα επιτυγχάνονταν οι πωλήσεις. Τα «πελατάκια», όπως ειρωνικά αποκαλούσε τους ανυποψίαστους, υπέγραφαν τον εθισμό τους στην τηλεφωνία και πιάνονταν στα δίχτυα των «ψιλών γραμμάτων». Κατέγραφε τις συνομιλίες του κάθε υπαλλήλου στη γραμμή κι απέλυε τον κάθε υπάλληλο με περισσή ευκολία που δεν μπορούσε να κάνει πωλήσεις λόγω Ηθικής. Αυτό δεν ήταν ωστόσο φασίζουσα συμπεριφορά, «έκανε τη δουλειά του». Αυτό δεν ήταν ματαιόδοξη ροπή προς την εξουσία, «ήξερε να κάνει κάτι πολύ καλά και δεν μπορούσε να αφήσει άλλους να το κάνουν»! Το έκανε για τα Παιδιά του, για να μην τους λείψει τίποτα! Κι ύστερα έδινε και 10 ευρώ κάθε μήνα απ’ τον μισθό και τα bonus που είχε κερδίσει με τον ως άνω τρόπο στον άνεργο που ζούσε στην Πολυκατοικία του, επειδή δεν είχε θέρμανση κι είχε ένα μωρό δέκα μηνών. Κι έτσι ισοστάθμιζε τις ενοχές στη συνείδησή του, η οποία φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν, όπως έχουμε ξαναπεί…
Αυτή η Γυναίκα ήταν Αντιπρόεδρος σε μια μεγάλη Φαρμακευτική Εταιρεία. Τα φάρμακα δοκιμάζονταν σε περιορισμένο αριθμό, κυρίως ασυνήθιστων και μη-αντιπροσωπευτικών ασθενών, ενώ τα αποτελέσματα αναλύονταν με τεχνικές εσκεμμένα προβληματικές, ώστε να υπερτονίζονται τα οφέλη. Πλήρωναν έγκριτους Ακαδημαϊκούς, οι οποίοι υπέγραφαν τη στρεβλή εικόνα δράσης του φαρμάκου ως «αδιαμφισβήτητη ερευνητική καινοτομία». Συναινούσε στην εξαφάνιση κάθε υπαλλήλου, που δεν συνέπραττε στην εκάστοτε παραπλάνηση επειδή πολλά φάρμακα είχαν ως τίμημα τον πόνο ή τον θάνατο σε ανυποψίαστους ασθενείς. Αυτό δεν ήταν ωστόσο φασίζουσα συμπεριφορά, «έκανε τη δουλειά της».Αυτό δεν ήταν ματαιόδοξη ροπή προς την εξουσία, «ήξερε να κάνει κάτι πολύ καλά και δεν μπορούσε να αφήσει άλλους να το κάνουν»!Το έκανε για τα Παιδιά της, για να μην τους λείψει τίποτα! Κι ύστερα ζωγράφιζε graffiti στα χαρτιά της για να δείξει πως αντιλαμβάνεται τις ανησυχίες της έφηβης κόρης της, με την οποία ήταν σε μόνιμη ρήξη. Κι έτσι ισοστάθμιζε τις ενοχές στη συνείδησή της, η οποία φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν, όπως έχουμε ξαναπεί…
Αυτός ο Άνδρας ήταν Διοικητής σε Αστυνομικό Τμήμα. Συγκροτούσε φάλαγγες εξοπλισμένες σαν αστακούς, οι οποίοι καταφέρονταν ενάντια σε διαδηλωτές-ανέργους-φοιτητές. Ήταν βασικό στέλεχος στα συστήματα ψηφιοποιημένης παρακολούθησης ανυποψίαστων πολιτών. Ήταν «καλλιεργημένος», αφού είχε περάσει με άριστα σε όλα τα ψυχομετρικά τεστ προσωπικότητας, η συνοπτική αναδρομή των οποίων τον εξόπλιζε με το ιδιαίτερο θάρρος. Η εμπάθεια που επεδείκνυαν οι αναρχικοί τον διασκέδαζαν κι άλλωστε τον επάνδρωναν με επιπρόσθετες αφορμές κι ιδιότητες. Ο συντηρητισμός του οφειλόταν στους φόβους του για όλα όσα δεν μπορούσε να ελέγξει, κατ’ εφαπτομένη υποβοηθούσε τη διακίνηση ναρκωτικών-έκανε τα στραβά μάτια στους βιασμούς στα κελιά-παρείχε προστασία στους Νονούς της Νύχτας. Αυτό δεν ήταν ωστόσο φασίζουσα συμπεριφορά, «έκανε τη δουλειά του». Αυτό δεν ήταν ματαιόδοξη ροπή προς την εξουσία, «ήξερε να κάνει κάτι πολύ καλά και δεν μπορούσε να αφήσει άλλους να το κάνουν»! Το έκανε για τα Παιδιά του, για να μην τους λείψει τίποτα! Το μόνο που δεν άντεχε ήταν το διαπεραστικό βλέμμα της πρώτης του αγάπης στα μικρά τους χρόνια, ήταν το βλέμμα εκείνου που κατέχει ένα τρομερό μυστικό που αν το αποκαλύψει θα κατακρημνίζονταν όλα αστραπιαίως. Φρόντιζε πάντα να την αποφεύγει. Κι έτσι ισοστάθμιζε τις ενοχές στη συνείδησή της, η οποία φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν, όπως έχουμε ξαναπεί…
Αυτή η Γυναίκα ήταν Διευθύντρια στην Τράπεζα.Διευθετούσε τα δομημένα ομόλογα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο προς όφελος πάντα της Τράπεζας. Προωθούσε τα τραπεζικά προϊόντα επειδή ήταν καλή επί του επικοινωνιακού κι έπαιρνε bonus επειδή ήταν εντός ορίου των στόχων, προς όφελος πάντα της Τράπεζας. Συνιστούσε λίθο ακρογωνιαίο στην επικυριαρχία ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο, αφού ο χρηματιστικός τομέας στην ουσία αντικαθιστούσε την προσωπική εξάρτηση δούλου σε αφέντη δια μέσω της αδιαμφισβήτητης ορθολογικότητας να υπερασπίζεται τη νομότυπη ιεραρχική διάρθρωση ενός παραγωγικού μηχανισμού και της ολέθριας δύναμής του. Αυτό δεν ήταν ωστόσο φασίζουσα συμπεριφορά, «έκανε τη δουλειά της». Αυτό δεν ήταν ματαιόδοξη ροπή προς την εξουσία, «ήξερε να κάνει κάτι πολύ καλά και δεν μπορούσε να αφήσει άλλους να το κάνουν»! Το έκανε για τα Παιδιά της, για να μην τους λείψει τίποτα! Κι ύστερα πήγαινε τρόφιμα σε μία άνεργη ασυμβίβαστη που είχε μείνει στον δρόμο ένεκα της ρομαντικής Ηθικής της. Κι έτσι ισοστάθμιζε τις ενοχές στη συνείδησή της, η οποία φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν, όπως έχουμε ξαναπεί…
Τα Παιδιά στον πλακούντα γεννιούνταν τυλιγμένα,
Αλλά κανείς δεν σώζει χωρίς την παρεμβολή ενός ηδυπαθούς φθόνου…
Αυτός ο Άνδρας ήταν Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο. Είχε βήμα να διαμορφώνει δεξαμενές σκέψης ως προς την αναβίωση του φασισμού…
Αυτή η Γυναίκα ήταν Πολιτικός Μηχανικός. Είχε θησαυρίσει συμμετέχοντας σε δημόσια έργα, τα οποία ανατίθεντο χωρίς διαφανείς διαδικασίες μειοδοσίας…
Αυτός ο Άνδρας ήταν Γιατρός κι είχε διοριστεί στο δημόσιο ως πολύτεκνος. Είχε ολόκληρο σύνολο νοημάτων, υπό την αιγίδα των οποίων να διαρθρώνει προτάσεις υποταγμένες στη μονομέρεια του διαλόγου…
Αυτή η Γυναίκα δίδασκε Πολιτικές Επιστήμες. Είχε επιχειρήματα για τον ολοκληρωτισμό της Κοινωνίας, αφού ο μηχανισμός δεν θα άφηνε ποτέ την ανθρώπινη ύπαρξη να διαπλάσει το Είναι της σε όρια εξανθρωπισμένης φύσης…
(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)
Pages: 1 2
