Στις πάσης φύσεως εκλογές ανάγοντας…
_ Στο Κυνοβούλιο η δεξιά δεν γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά κι αντιστρόφως…
_ Πλανητάρχης και Ποιμενάρχες κάπου αναμένονται…
_ Στενός ο κλοιός περιφρούρησης και το κυκλοφοριακό κομφούζιο…
_ Καθ’ εικόνα και ομοίωση του «Τι ‘χες Γιάννη, ό,τι είχα πάντα…»
_ Οι πόσες;;;, χάσαμε πλέον τον αριθμό, πληγές των δεξιών-αριστερών κομμουνιστικών-φασιστικών διακόνων της μνημονιακής συνειδήσεως και κατ’ επέκταση μαριονέτες των δανειστών, τεχνηέντως παρατείνουν την απύθμενη αποβορβόρωση του ανθρώπινου πυρήνα. Αχρειότητα χαρακτήρος και πολιτικός αμοραλισμός συμπλέουν με χαμέρπεια κόλακα στο λίκνο της Δημοκρατίας.
_ Λουκούλλειο ή θυέστειο το γεύμα;
Όπως το πάρει κανείς.
Συνδαιτημόνες οι ίδιοι γνωστοί-άγνωστοι.
_ Οι τοκογλύφοι που γλύφουν τα χέρια τους.
_ Οι αποστάτες δημαγωγοί κι οι παραβάτες να ολοκληρώνουν δια του πυγίζειν κι όχι ως πέπρωται δια του διαμηρίζειν, είναι κι αυτή η έκλυση των ηθών που ταλανίζει τρόπον τινά τη ματαιότητα.
_ Οι ύαινες-Προκαθήμενοι παντός κλάδου- που καραδοκούν. Τα δόγματα που πλατυρρημονούν εν μέσω αγημάτων στρατιωτικών κι αναμφίβολη απονομή τιμών.
_ Οι θρησκείες που επαμφοτερίζουν μεταξύ δηλώσεων κι αντιδηλώσεων, ενώ στο παρασκήνιο συνυφαίνουν με κατάλληλες δικλίδες την επιθανάτια αρωγή.
_ Τα συστήματα Παιδείας και Υγείας, βασικοί πυλώνες προστασίας κι αγωγής του ατόμου, η αιχμή της μηχανής σαν να λέμε, να παλιλλογούν διαρθρώσεις-αναδιαρθρώσεις, αφού με τον καιρό εξελίχθηκαν σε παραστρατιωτικό κέντρο εξουσίας σε εσωτερικούς πολιτικούς και οικονομικούς αγώνες συμφερόντων πολυεθνικών.
_ Όλοι εμείς που ταξιδεύουμε στις σκουληκότρυπες του διαδικτύου για να ξεχνάμε τ’ αντίρροπα κελεύσματα, ως αύρα θαλασσινή που κάλεσμα σαλπίζει λάγνο…
_ Κι η Ξανθούλα που είδα ψες αργά, θεραπαινίδα υπάκουη με λευκή ποδίτσα και πλεξουδάκια ελκυστικά, να τους υποδέχεται!
Ανάμεσα στις εταίρες δεν θα συγκαταλεγόταν, αφού μόνο τις χαρές της συνουσίας πρόθυμη είναι να προσφέρει, περί συζητήσεως επιφυλακτικότητα δηλώνει καταχρηστική. Και καμία αμφισβήτηση σχετικής νόμιμης εξουσιοδότησης δεν αμαυρώνει τον μηχανισμό. Δεικτηριάς ως σύμβολο αδαημοσύνης κι υποτέλειας, οποίο ελιξίριο ερωτικό για τους παιδεραστές, παντός φύλου. Άλλωστε το κατοχυρώνει και το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης…
Αποφράδες οι μέρες σέρνουν λοιπόν της ιστορίας το άρμα, εν μέσω αστερισμών χαμένων και γραμμικά στημένου σαδισμού.
_ Δοξαστικά οι επηρμένοι σύνεδροι τις μαύρες ορίζουν ξέρες με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος…
_ Και κάπου σ’ αυτό το σημείο, ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε, ποια η πρακτική αξία των διαλέξεων περί ιδεολογιών-πεποιθήσεων-επιστημών για λαούς, στους οποίους έχει εμφυσηθεί μια συγκεκριμένη παιδεία-ένα σχετικά πειθαρχημένο πλάνο ζωής-κάποια ελάχιστη εμπειρία λήψης αποφάσεων;
Και ας απαντήσει ο Κος Κώστας Αξελός με την ανυπέρβλητη σκέψη του:
«Αν ο κόσμος είναι η γενέθλια γη του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν γλιτώνει την εξορία.»
* Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.
