Οι  περίοδοι  απαισιοδοξίας  ακονίζουν  τη  διαύγεια.  Λιπόσαρκα  και  βασανισμένα  τα   μέλη,  να  υπακούουν  στην  αυταπάτη  κι  η  γκρίζα  σου  κόμμωση  στην  ανήλεη  του  χορού  κόμμη,  που    τον  υποπτεύσιμο  προπαγάνδιζε  εγωισμό  σου  και  βύθιζε  τον  ενθουσιασμό  στην  καταισχύνη.  Μεσάζοντα  όφειλες  να  βρεις,   δίχως  της  Νύχτας  ιδεώδη   να  φυλάσσει  στη  μασχάλη,  χωρίς  φυλάρχους  να  σχηματίζουν  κύκλους  γι’  ασφάλεια   εσωτερική.  Σαν  έβρισκες  τη  συμμορίτη,  όλα   όσα  σε  κατέκλυζαν  σε  τάξη  θα  διευθετούσες,  κι  η  σιγουράδα  σου  να  θίγει  την  απερισκεψία  των  κεφαλών  που  τ’  Αστέγαστο   θωρούσαν,  διότι   σύμφωνα  με  τους  Νόμους  απαγορευόταν  η  δουλεία  στη   «Δουλοπαροικία».  Κι  ας  έβλεπες  ΕΣΥ  ξεκάθαρα  πως  οι  αυτόχθονες  ουλές  είχαν  στην  πλάτη  και  στους  μηρούς.  Κι  ας  έβλεπες  ΕΣΥ  πως  αναπόσπαστο  μέρος  του  μηχανισμού  ήταν  το  Κράτος.

Σαν  δαιμονισμένη  άρχισες  να  φωνάζεις,  αφροί  έσταζαν  απ’  τα  χείλη  κι  αίμα  απ’  τα  μάτια.  Γρύλισε  η  μηχανή    αγκομαχώντας   βαριεστημένα.    Πυρρά  απ’  τα  φρένα  μανιωδώς  ενάντια  στον  ήρωα  για  να  σαστίσεις.

ΕΓΩ  ήμουν  η  συμμορίτης  κι  είχα  χάσει   την   αθωότητα   για  την  οποία  άξιζα  ν’  αγαπηθώ!

Ένταλμα  να  εκδοθεί  για  τη  σύλληψή  σου,  διότι  αργά  είναι  για  να  γυρίσεις  φιλήσυχα  στη  θέση  σου…

* Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.

Pages: 1 2