Έχετε άβάσταχτους πόνους ή ούσία τών όποιων είναι τό νά ‘ σαι άπροσάρμοστος σέ όποιαδήποτε γνωστή κατάσταση, ακατάληπτος· μές στις λέξεις. Έχετε πόνους συνεχείς και διαπεραστικούς, πόνους πού ύπερβαίνουν τή σκέψη, πόνους πού δέν βρίσκονται ούτε μέσα στό σώμα ούτε μέσα στην ψυχή, μά που βαστούν.
Κι έγώ, συμμερίζομαι τά βάσανά σας και σας ρωτώ:
ποιός θά τολμούσε νά μάς δώσει τό καταπραϋντικό.
Στ’ όνομα ποιάς άνώτερης διαύγειας, πού είναι σκέτη ψυχή για μάς, έμάς πού είμαστε στήν ίδια τή ρίζα τής γνώσης καί τής διαύγειας. Κι αύτό, στ’ όνομα τών συνεχών παρακλήσεών μας, στ’ όνομα τής έπιμονής μας νά ύποφέρουμε. Εμάς πού ό πόνος μάς έκανε νά ταξιδεύουμε μέσα στήν ψυχή μας άναζητώντας ένα ήσυχο μέρος γιά νά πιαστούμε, άναζητώντας τή σταθερότητα μές στό κακό όπως οί άλλοι μές στό καλό.
Δέν είμαστε τρελοί, είμαστε θαυμάσιοι γιατροί, γνωρίζουμε τήν ποσοτική άναλογία τής ψυχής, τής εύαισθησίας, τού μυαλού, τής σκέψης. Πρέπει νά μάς άφήσουν στήν ήσυχία μας, πρέπει ν’ άφήσουμε στήν ήσυχία τους τούς άρρώστους, δέ ζητάμε τίποτα άπ’ τούς άνθρώπους, δέν τούς ζητάμε παρά τήν άνακούφιση γιά τά βάσανά μας. Έχουμε άποτιμήσει καλά τή ζωή μας, ξέρουμε πώς έπιδέχεται περιορισμούς άπέναντι σέ άλλους, καί ίδίως άπέναντι σέ μάς τούς ίδιους. Ξέρουμε σέ ποιά συνειδητή άποχαύνωση, σέ ποιά άρνηση τού ίδιου τού έαυτού μας, σέ ποιές παραλυσίες τό κακό ριζικό μας καθημερινά μάς ύποχρεώνει.
Δέ θ’ αύτοκτονήσουμε άμέσως.
Στό μεταξύ, άς μάς παρατήσουν ήσυχους.
*Απόσπασμα από το έργο «Η μεγάλη Μέρα και η μεγάλη Νύχτα» του Antonin Artaud, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 7 Ιανουαρίου 1925 στο 2ο τεύχος του «La Révolution Surréaliste» με αφορμή την εκστρατεία που είχε ξεκινήσει ο Jean-Pierre Liausu τον Νοέμβρη τού 1924 στήν Comœdia κατά τών έπιπτώσεων τής κοκκαίνης…
Μουσική: Απόσπασμα από ζωντανή εκτέλεση του Moby Dick – Led Zeppelin
*Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.
