ΕΞΟΡΙΑ
Οι ήχοι στο αρχικό τους παραμύθι…
Μία πρόστυχη παραλλαγή, που εμφανίζεται με όλα τα κοκκινάδια μέσα στους βωμούς και τα ιερά…
Το βλέμμα κατοικοεδρεύει στις πατούσες και το αιδίο αποσπασμένο στο στέρνο,
Περιστατικό φανταστικό για όσους αισθάνονται προδομένοι,
Το “αναληθές”, ίσως, με την επινόηση των Ποιητών.
Κρώζουν τα πουλιά τριγύρω,
Πιο προσιτά, πιο πραγματοποιήσιμα από ποτέ!
Μία πειθαρχία επίμονη, που πιστοποιείται με την παρούσα απουσία της…
Τα στήθη μεταμφιεσμένα σε δυο τεράστια ζυγωματικά,
Ισχυρίζονται ότι διευθετούν στη λογοκρισία την υποτιθέμενη απρέπειά τους,
Το “ασύνορο”, ίσως, με την αμφιταλάντευση των Ποιητών.
Μία διαλεκτική επιδείνωση, που δεν καταδέχεται τη συνομιλία…
Πόσα πλοκάμια οι απολήξεις καθώς καταρρέουν στο άσκοπο χιούμορ τους,
Συμβάντα πόσα στο “ματ πρόσωπο” καθώς προωθούν κάποιες απαγορεύσεις,
Ίσως το “ατελές” με των Ποιητών τη μελαγχολία.
Κρώζουν τα πουλιά τριγύρω,
Πιο προσιτά, πιο πραγματοποιήσιμα από ποτέ!
Στα Σύννεφα του πουθενά…
Ακόμη και η “Καλημέρα” συνεργάζεται με παραστρατιωτικές μονάδες…
Ίσως και το Φως να βραβεύει γενναιόδωρα τέτοιες ποταπότητες, επειδή αυτό του δίνει “μάτια και αυτιά παντού”…
Σίγουρα η Μέρα βιάζεται ν’ αποσυνδέσει απ’ το πρόσωπο του τρελού την λειτουργία της Τρέλας…
Σβησμένοι οι δρόμοι κι αναμμένες οι τηλεοράσεις, αφού η νεοτερική μαλθακότητα
έχει περιστείλει τη ραθυμία σε δικαιολογίες…
Δεν έχει καμιά σημασία, αν τα πόδια μιας γυναίκας είναι παχιά ή αδύνατα, αν είναι κοντά ή ψηλά, αφού υπάρχουν άλλες ωφελιμιστικές Ιδεολογίες, ικανές να τα υποτάξουν ως παίκτες μέσα σε τεχνικά σύνορα…
Δεν έχει καμία σημασία, αν τα μάτια είναι άχρωμα ή φλογερά, αφού υπάρχουν άλλες βελτιωτικές μεταρρυθμίσεις, ικανές να επιστρατεύσουν τη μέγιστη προσήλωση…
Δεν ξέρω γιατί μ’ έβαλες εδώ μέσα,
Χωρίς μαλλιά απέναντι στις συμβάσεις,
Μία παράσταση πάνω στο ανεξιχνίαστο της προέλευσής της…
Στα Σύννεφα του πουθενά…
Μια ματαιότητα των αθλημάτων, που διαμελίζεται με τσεκούρι, αλλά δεν προσφέρεται καμία Πλατεία να εξηγήσει τη Σαγήνη…
Κάποιες δημιουργημένες περιπλοκές, που πληρώνουν τους αναλογούντες φόρους, αλλά δεν προσφέρεται καμία υψηλή θερμοκρασία να προκαλέσει υστέρηση…
Οι Εφιάλτες, που εκτελούν με μάταιη δεξιοτεχνία τη συνεισφορά τους στα ελλείμματα, αλλά δεν προσφέρεται κανένας ανερχόμενος χειρισμός να προσυπογράψει τη στρατηγική αυτή…
Δεν ξέρω γιατί μ’ έβαλες εδώ μέσα,
Δίχως επιφύλαξη στις αισθήσεις πως να παλέψω με τα κάγκελα,
Μία περόνη απασφαλισμένη εκτός ναρκοπεδίου…
ΕΞΟΡΙΑ, Στα Σύννεφα του Πουθενά
Το άθροισμα των “πόρων” ήσσονος σημασίας!
Κρώζουν τα πουλιά τριγύρω,
Πιο προσιτά, πιο πραγματοποιήσιμα από ποτέ…
*Μουσική: Chris Spheeris – Andalu
*Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.
