Σχετικά με την ετυμηγορία Λιγνάδη
Δεν μου κάνει καμία εντύπωση
Μου κάνει όμως μεγάλη εντύπωση πως υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη πιστεύουν στη «Δικαιοσύνη» και κατ’ επέκταση εξεπλάγησαν από την απόφαση.
Όπως και με άλλες αποφάσεις.

Αυτό είναι τριπλής ερμηνείας:

• μία οπτική δείχνει την μειωμένη αντίληψη των ανθρώπων όσον αφορά στο πλαίσιο, μέσα στο οποίο τους πολιτογράφησαν ερήμην τους

• μία άλλη οπτική δείχνει την άμεση εμπλοκή των ανθρώπων με τους κρατικούς μηχανισμούς κι επομένως δεν τους συμφέρει να καταρρεύσει το Κράτος, επειδή σε ανάλογη περίπτωση καταρρέει κι η θεσούλα τους ή τα συμφέροντά τους, τα οποία είναι άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένα με την ύπαρξη του Κράτους

• μία άλλη περίπτωση δείχνει την προσάρτηση των ανθρώπων σε κομματικές ιδεοληψίες κι επομένως χρησιμοποιούν κάθε γεγονός κομματοθηρικά

Γεννιόμαστε και μας εγγράφουν σε Κράτος χωρίς να μας ρωτήσουν.
Από αυτό το σημείο εκκινεί το Κακό.
Από ‘κει κι έπειτα είναι οξύμωρον να περιμένεις δίκαιο από το κράτος και τα υποζύγιά του.
Γύρω από την ύπαρξη του Κράτους στήνονται συγκεκριμένοι μηχανισμοί υποστήλωσής του, οι οποίοι κινούνται με την συναίνεση των υπηκόοων.

Θα σας το χαλάσω αλλά η απόφαση δεν δείχνει τη Χουντάρα.
Η απόφαση δείχνει το Κράτος.
Οποιος και να ‘ταν στο τιμόνι του Κράτους, αυτή θα ήταν η απόφαση
Ξέρω στους κομματοπατέρες και στα κομματογραναζάκια δεν αρέσει καθόλου αυτό, επειδή ρίχνονται συνέχεια σε εισοδισμό από τα πάντα.
Ειδικά η Αριστερά που έχει ξεβρακωθεί εντελώς με τη συνθήκη-covid ψάχνει απεγνωσμένα κάτι για να κρατηθεί, ενώ πλέει μεσοπέλαγα του ναζισμού και τρομάζει να βλέπει τον εαυτούλη της ίδιον με τον Führer.

Αυτό δεν αρέσει και στα εμπλεκόμενα επαγγέλματα.
Άντε να βγάλεις άχρηστον τον δικηγόρο ή τον δικαστή.
Μα κι αυτός πως θα ζήσει;;

Και σ’ εμένα δεν αρέσει τίποτα αλλά ποιος μ’ ακούει…

Όχι «καλέ μου αναγνώστη»
Πρέπει ν’ αποφασίσεις κάποια στιγμή
Ή θα δεις την πραγματική δομή και θ’ αποφασίσεις να αποδομήσεις και να ξεβολευτείς
Ή διαφορετικά έχει δρόμο ακόμη μπροστά να ‘μαστε θεατές σε όλες τις ωμότητες και να αρκείσαι απλώς στη γκρίνια.

Αυτή είναι η μέριμνα του Κράτους
Να δομεί την επαγγελματική και κατ’ εφαπτομένη εργατική Κοινωνία
Με αυτόν τον τρόπο καθιστά τους πάντες συνεργούς.

«Πως μπορεί το Δίκαιο να υπερασπίσει τον εαυτό του από τη Δικαιοσύνη;;»
«Ο θεσμός Δικαίου επιβεβαιώνει ως έγκυρο το Δίκαιο ή μήπως ο Νόμος επιβάλλει τον θεσμό Δικαίου ως επιβεβαίωσή του και ταυτόχρονα ως επιστημονικό πεδίο ακριβώς για να απαλλοτριώνει την πρόσβαση στο Δίκαιο;;»
αναρωτήθηκε ο Michel Paul Foucault

«Οι Θεσμοί οικοδομήθηκαν για να επεξεργάζονται και να μεταβιβάζουν ορισμένο αριθμό αποφάσεων στο όνομα του Κράτους, ώστε να τιμωρούνται όσοι δεν υπακούουν. Η πολιτική εξουσία ασκείται με τη μεσολάβηση ενός ορισμένου αριθμού θεσμών, που παρουσιάζονται ως ανεξάρτητοι από την κρατική-πολιτική εξουσία αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.»
απαντά ο ίδιος.

Όταν κάναν διαδήλωση οι υγειονομικοί σε αναστολή έξω απ‘ το σπίτι του Πλεύρη, πρώτοι τα αριστερά Κόμματα τρέξαν να «καταδικάσουν», ενώ δεν είχαν βγάλει τσιμουδιά τόσους μήνες, κι όταν συνελήφθησαν στο «σπιτάκι» του Prime Minister.
Μεσούσης καραντίνας, που οι μπάτσοι κόβαν πρόστιμα αράδα στους ανθρώπους και γινόταν της Καταστολής το κάγκελο, τα αριστερά κόμματα ζητούσαν «υψηλότερες αποδοχές στα Σώματα Ασφαλείας».
«Οριζόντια υπαγωγή σε υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις με ποινές, εμβολιασμούς παρά τη θέληση των ανθρώπων» τα αριστερά κόμματα ζητούσαν κι η Χουντάρα νομοθετούσε τροπολογίες προς διευθέτηση.

(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)

Pages: 1 2