Χάος εντατικό
Χάος εντατικό
Χάος εντατικό
Πονοκέφαλος τρυπά το Μεδούλι
Τώρα π’ αλάργεψα στης Γωνιάς το Καραούλι
Δεν χωράω στα «Στενά» του Εαυτούλη
(Να ατενίζω τον Κρανίου Τόπο
Και να εμφορούμαι απ’ τη Συντέλεια)
Δέκα Φρίκες για πρωινό με την Αυγή
Ρώτησα έναν περαστικό πως να διαβώ
Του Δάσους την «Αιώνια Επιστροφή»
Κι άρχισε οδηγίες να μου δίνει
Πως θα περάσω το γιοφύρι να πάρω τον Υπόγειο
«Έτσι χάνονται οι άνθρωποι στ’ απόνερα του Σφαγείου»
Σκέφτηκα…
Η ολοκάθαρη Ουσία
Της τραγικής Συνθήκης
Ποιος αναμέτρηση με τον Καβαλάρη θέλει
Καθώς του Χάρου δρεπάνι με αγκάθια στην Κόψη
Απ’ τα περασμένα Ταξιδιώτης
Δυσωδία και Βουβαμάρας μουγκρητά
Συρματοπλέγματα και σφαίρες
Κονδύλια για «ερευνητικά προγράμματα»
Ο «Επαναστάτης» φιλιώνει με τη «Δικαιοσύνη»
Συνεχίζεται το Δείπνο στη Βαβέλ
Βουτηγμένοι Κανίβαλοι στο γεύμα
Στάζει το Αίμα απ’ τα χείλη τους
Τρώνε-Τρώνε-Τρώνε
Κι όμως Πεινούν
Με τον Βίο να οφείλεται
Στην «Κοινωνία» των Ζωντανών-Νεκρών
Χάος
Χάος
Χάος
Ερμηνεία
Σίγουρα πάντως Προξενία
Βουίζει ο Κόσμος στην Αποκτήνωσή του
Αμέτρητες ώρες παιχνιδιού χαμένες
Μη μείνει από απουσίες στα Στρατόπεδα Εκμάθησης
Στη σιγουριά κούρνιασε μιας κολεγιάς σεξουαλικής
Κι ενίοτε οικονομικής
Πολλοί λογαριασμοί κάτω απ’ το χαλάκι
Ήταν και το «Κοινωνικό Status» αδύνατο
Και ήθελες κανά-δυο μεταπτυχιακά πληρωμένα
Πληρώνεις το Κράτος για να σε προσλάβει
Οι Καλοί λογαριασμοί κάνουν τους Καλούς Φίλους
Ανέκαθεν
Και μια τηλεόραση plasma που είχε βάλει στο μάτι
Κι ένα τζιπ με δερμάτινα καθίσματα
Για μπουρδελότσαρκα με «πυγμή» στη μαντρωμένη Πόλη
Κι ένα κατοικίδιο με λουρί κι απαραιτήτως εμβολιασμένο
Κι ένα «καλό» Συμβόλαιο Συνταξιοδότησης
Και καμιά γκαρσονιέρα όταν καύλωνε ο Έρωτας
Βουίζει ο Κόσμος στην Αποκτήνωσή του
Πρόξενος με περγαμηνές της Ύπαρξής του
Κι αιτήσεις ολημερίς να υποβάλει για «δικαιοδοσία»
Καμιά στενοχώρια στην Πλάση
Μ’ ένα botox σβήνονται της Ασχήμιας οι ρυτίδες
Με δυο-τρεις συνεδρίες εξαλείφονται κι οι Ενοχές
Δοκίμασέ το κι εσύ
Πιάνει
Τσουλάει
Γιατί να φταίω εγώ ή εσύ που σάπισεν ο Κόσμος άλλωστε
Μπορεί και να αρέσει το σαρκίο μας το τωρινό
Το αδειασμένο Μάτι μας από ταξίδι
Είναι κι η Μάνα που ακόμη φωνάζει
«Πρόσεξε»
«Πρόσεξε μη σκοντάψεις»
«Στο Βάθος της Θάλασσας!»
Διασφαλίζω την Κατάρρα
Διασφαλίζω την Κατάρρα
Διασφαλίζω την Κατάρρα
Είμαι Αρχιπύραρχος κι είσαι αναλώσιμος
Είμαι αναλώσιμη κι είσαι Αρχικαπνοδόχος
Χρόνια στης Επαρχίας τα Ταμεία για «διαχείριση αποβλήτων»
Να με κατηγορεί ο αστός για «αστική νοοτροπία»
Σαγήνη προσχηματική ν’ ασκεί για «Οικουμενική Παιδεία»
Σκότωνε ένα γατάκι κάθε δύο ώρες και θήλαζε το τρίχωμά του
Τι να μας κάνει κι ο εχθρός αν αυτό που μπορούσε να μας κάνει
Είμαστε Ικανοί και μόνοι μας για να το πράξουμε
Και στων πτωμάτων το συρφετό η Αφροδίτη έπαιρνε τσιμπούκι
Με μιαν ανελέητη «in objecto contradictio»
Αηδίας και Θάρρους
Έβαλα στα ντουλάπια τα «σεξουαλικά νοσήματα» και τα Σπυριά
Έκλεισα τον γενικό-την παροχή Νερού-το διπλό το σύρτη
Κι ήρθα στο «Άστυ» το «Κλεινόν» να φάω την Ψίχα
Στο στόμα του Λύκου να φάω-να γαμηθώ-να ευτυχήσω
Στη Λαιμητόμο να σκαρφαλώσω με συμβόλαιο γι’ «Ασφάλεια Ζωής»
Έκπτωση να μου κάνει στις Χημειοθεραπείες
Τη συλλογή από βακτήρια
Βαφτίζω λιχουδιά μ’ ευγνωμοσύνη
Καταπίνω Βενζίνη
Ανοίγω το Στόμα και περιμένω
Να με γεμίσεις με καύσιμο
Ανοίγω το Στόμα και περιμένω
Να με γεμίσει το Κράτος με καύσιμο
Μετά οι Κινητήρες μου άψογα λειτουργούν
Κι ίσως
Καταχρηστικά
Στα medias κάτι άκουσα για φωταψίες
Η επιτάχυνση κρίνεται απαραίτητη
Πρησμένα μάτια απ’ την Αϋπνία δυσθεώρητα
Η Αθανασία γόνιμη εκεί που σβήνει το Κερί
Παίζω επειδή δεν έχω Τίποτα να χάσω
Μ’ ακούς;
Δεν έχω Τίποτα να χάσω
Στην «Ολβία Πολιτεία» των ευσεβών τους Πόθων
Πάντα στην Άκρη του Γκρεμού βγάζει ο Δρόμος
Περίμενα το πρωί στην ουρά
Μιας Εκκλησίας
Ενός Νοσοκομείου
Μιας Τράπεζας
Περίμενα
Με υπομονή ηλικιωμένου
Λάτρεψα τους καταρραμένους
Υπομονετικά
Ο Μικρός Πρίγκηπας σε μια Κοίτη πλημμυρισμένη
Ψάχνει την Αλεπού του
Και σίγουρα ξέφυγε πριν καν προκάμει
Να την εξημερώσει
Σκέτη αιμομιξία του Τίποτα με το Κάτι
Και τα Όνειρα παροπλισμένοι Παραβάτες
Πρώτα φτιάχνεις τη Φυλακή και μετά
Μετά ζεις μέσα «Υγιής»
Για ένα κλάσμα ελάχιστο ποσοστιαίου Κέρδους
Τι σου ‘φταιξαν τα Καναρίνια
Σε «Υποχρέωση» φριχτή να τα στραγγαλίσεις
Τη θλιβερή «διασημότητά» τους να εμπορευτείς
Μια τελετή Εκμηδένισης στα Επείγοντα
Ραμμένη στο φυλάκιο του Α-Γνωστού Στρατιώτη
Το Ψύχος αδειάζει τα συρτάρια
Με κατατροπώνει με την περιφρόνησή του
Ποτέ δεν συμφιλιώθηκα με την αλαζονεία του
Είναι ακόμη εκεί ή επέστρεψε;
Κανείς δεν ξέρει
Στείλε μου πρόστιμο
Στείλε μου πρόστιμο
Στείλε μου πρόστιμο
Μπορεί να σε μολύνω
Μπορεί να σε μολύνω
Δεν γουστάρω άλλο να ζω
Δεν γουστάρω να με έλκει αυτή η βαρύτητα
Αυτού του γαμημένου Πλανήτη
Δεν γουστάρω
Μ’ ακούς;
Δεν γουστάρω να με σέρνει
Να μου βάζει λουριά και μπάλες στο στόμα
Για να μην μπορώ να φωνάξω
Να μου δένει τα Πόδια
Να με γαμάει κάθε πρωί
Όταν ξυπνάω με τις τσίμπλες στα μάτια
Δεν γουστάρω άλλο
