Απόσπασμα από το παραδοσιακό τραγούδι «Κόκκιν’ αχείλι»
Κι έβαψε η ά κι έβαψε η άκρη του γιαλού
Κι έβαψε η ά κι έβαψε η άκρη του γιαλού
Περσεφόνη: Κι έβαψε η άκρη του γιαλού
Κι η μέση του πελάγου κόκκιν’ αχείλι
Κι η μέση του πελάγου κόκκιν’ αχείλι
Έρκυνα: Κι η μέση του πελάγου
Σπύρος Γουργιώτης:
Η Έρκυνα έγινε το 2000
Η Δανάη το 2007
Τότε που είχα και όρεξη βέβαια και δυνάμεις για τη γλυπτική
Κάθε καλοκαίρι να φτιάχνω ένα μεγάλο γλυπτό, σε όγκο μεγάλο, εννοώ
Μετά την Έρκυνα έφτιαξα τον Τροφώνιο
Την επόμενη χρονιά έφτιαξα το Δούρειο Ίππο
Μετά την Ευριδίκη και το γλυπτό του Λαζαρή, του ζωγράφου Λαζαρή
Μετά ήρθε η σειρά της Δανάης
Απόσπασμα από «Ορφικούς Ύμνους»
26. Ὕμνος Γῆς
Ω! Γη
Ω! Γη
Μητέρα των μακαρίων θεών
Και των θνητών ανθρώπων
Χλόες γλυκόπνοες χαίρεσαι
Χαίρεσαι γλυκόπνοες Χλόες…
Σπύρος Γουργιώτης:
Η Δανάη φτιάχτηκε από έναν Βράχο του Ελικώνα
Πριν πάρω το Βράχο, είχα άλλη εικόνα
Ο ίδιος ο Βράχος με καθοδήγησε και μ’ άλλαξε εντελώς
Αλλάζω όλο το σκηνικό του έργου και κάνω τη Δανάη να ‘ναι στο πέλαγο
Και κάνει έκκληση στο Δία να τη σώσει
Ο μύθος της Δανάης είναι παρόμοιος με το μύθο της Έρκυνας
Μία Δύναμη μπαίνει σ’ ένα σκοτεινό Χώρο
Το Φως, αυτή η Δύναμη, το Φως
Και ενεργοποιεί κάποιες δημιουργικές Δυνάμεις
Η Δανάη, ας πούμε, ήταν κλεισμένη σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο για όλη της τη ζωή, μέχρι που έγινε κοπελίτσα, και μπήκε το Φως μέσα, ο Δίας με τη μορφή Χρυσής Βροχής, έσμιξε με τη Δανάη και δημιουργήθηκε ο Περσέας.
Ο Περσέας είναι αυτό που παθαίνει ένας Νους, όταν αποκτά Γνώση
Το ίδιο συνέβη και με το μύθο της Έρκυνας
Σ’ ένα σκοτεινό Σπήλαιο μπήκαν κάποιες Δυνάμεις μέσα, φυσικές υπό τη μορφή της Χήνας και της κόρης της Δήμητρας
Ενεργοποίησαν τις δημιουργικές Δυνάμεις του Σπηλαίου
Ξεπετάχτηκε το Νερό και δημιουργήθηκε το Ποτάμι, που σκόρπισε ζωή απ’ όπου περνούσε
Απόσπασμα από το «Περί Φύσεως»
Παρμενίδης
Αδαείς οι θνητοί περιφέρονται,
Με την «αδυναμία» μες στο στήθος
Τον Νου τους τον περιπλανώμενο να κατευθύνει
Να κατευθύνει το Νου τους τον περιπλανώμενο
Κουφοί
Παρασυρμένοι
Και έκθαμβοι
Τυφλοί
Ορδές χωρίς καθόλου κρίση
Χωρίς καθόλου κρίση οι ορδές…
Απόσπασμα από το παραδοσιακό τραγούδι «Κόκκιν’ αχείλι»
Κατέβει αϊτός κατέβει αετός να πιει νερό
Κατέβει αϊτός κατέβει αετός να πιει νερό
Έρκυνα: Κατέβει αϊτός να πιει νερό
Κι έβαψαν τα φτερά του κόκκιν’ αχείλι
Κι έβαψαν τα φτερά του κόκκιν’ αχείλι
Περσεφόνη: Κι έβαψαν τα φτερά του
Σπύρος Γουργιώτης:
Το Φως είναι ο Κόσμος της Γνώσης
Η Έλλειψη της Γνώσης είναι το Σκοτάδι
Εγωιστικό να πούμε ότι σήμερα κατέχουμε τη Γνώση, επειδή έχουμε ενός επιπέδου επιστήμη
Και δεν είναι γνώση παραδείγματος χάριν να ξέρεις την ταχύτητα του Φωτός
Γνώση είναι το ίδιο το Φως και τι εισπράττει κάποιος απ’ αυτό
Οι πιο σημαντικοί σ’ αυτό το θέμα, που μπορούν και πλησιάζουν εύκολα τη Φύση, είναι οι Καλλιτέχνες
Ένας Καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να γνωρίζει την ταχύτητα του Φωτός, ας πούμε
Αρκεί, που το Φως τον διεγείρει
Κι ο ίδιος ο Καλλιτέχνης δεν το αντιλαμβάνεται
Αυτή την πρόσληψη της έμπνευσης του Φωτός
Εμφανίζεται αυτή η Έμπνευση σαν μία δημιουργία του Νου του
Οπότε θεωρείται σαν κάτι «δικό» του
Αλλά αγνοείται η Διέγερση, που έγινε απ’ το ίδιο το Φως, απ’ το ίδιο το Περιβάλλον, και ξύπνησε τις δημιουργικές Δυνάμεις μέσα του
Απόσπασμα από το «Περί Φύσεως»
Παρμενίδης
Η Γη
Ο Ήλιος
Η Σελήνη
Κι ο Αιθέρας, σ’ όλους ο κοινός
Αλλά και ο ουράνιος Γαλαξίας
Κι ο Όλυμπος ο έσχατος
Το Σύμπαν το απάτητο
Και τα Αστέρια φλέγοντα
Ορμητικά γεννήθηκαν
Γεννήθηκαν ορμητικά…
Σπύρος Γουργιώτης:
Όλοι έχουμε αυτό το χάρισμα
Να ευαισθητοποιούμαστε και να παίρνουμε έμπνευση από τη Φύση
Οπουδήποτε πάμε
Και σε Θάλασσα και στα Βουνά
Νιώθουμε κάποιες συγκινήσεις απ’ την Ομορφιά του Τοπίου
Με τη μόνη διαφορά ότι κρατάει όσο και η εκδρομή
Όταν θα φύγουμε και θα πάμε στα σπίτια μας, το ξεχνάμε
Όλοι δέχονται εμπνεύσεις και μάλιστα, όπως είπα και προηγουμένως, οι Καλλιτέχνες, που έχουν ενεργοποιημένες τις κεραίες του Νου τους, είναι πιο ευαίσθητοι σ’ αυτό το θέμα και σίγουρα δέχονται εμπνεύσεις από ένα όμορφο Περιβάλλον, όπως αυτό το Ποτάμι, τα αγάλματα
Εκτός αν είσια τόσο ζώον και δεν αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται γύρω σου
Απόσπασμα από «Ορφικούς Ύμνους»
7. Ὕμνος Ἄστρων
Ω! Άστρα επουράνια
Της μαύρης Νύχτας τέκνα
Σπινθηροβόλα
Πύρινα
Γεννήτορες των πάντων
Κάθε μοιραίο των θνητών
Σεις καθορίζετε την πύρινη διαδρομή του…
