Ερινύες
Χειρότερη δεν βγήκε
Της Μάμμης υποτίμηση χειρότερη δεν βγήκε
Παρά απ’ το στόμα του Απόλλωνα
Να λέει πως μόνο «τροφός του σπόρου» είναι η Κοιλιά
Βλέπετε και την κόρη του Δία
Καμιάς κοιλιάς το σκότος δεν την έθρεψε
Γι’ αυτό κι αυτή το λεύτερο κι άναρχο αρνιέται Πνεύμα
Καταδικάζει τους Θνητούς σε Φόβο των θεσμών
Τη Δύναμη και το Δίκαιο να θέλει να σιγάσει
Ή που θα γκρεμιστεί ο Κόσμος
Ή θα σωθεί
Φωνή Αθηνάς
Αθώος του φόνου ο Ορέστης
Μισοί-Μισοί ‘ναι οι Ψήφοι
Ερινύες
Λυσσάω απ’ την Οργή
Λυσσάω απ’ την Οργή κι απ’ το Κακό
Κι απ’ το Κακό
Αποφασίσανε οι Θεοί
Αποφασίσανε οι Θεοί «Ένα Τίποτα» να ‘μαι!
«Ένα Τίποτα» να ‘μαι!
Αρπάξατε από μας
Αρπάξατε από μας τον Αιώνιο της Φύσης Νόμο
Τον Αιώνιο της Φύσης Νόμο
Ντροπή
Ατίμωση
Φαρμάκι
Φωνή Αθηνάς
Απλώς κλείδωσε τον Κεραυνό η Λογική
Θα χαίρεστε ακόμη τις Θυσίες
Του Γάμου και της Γέννας
Ερινύες
Οι Κόρες της Νύχτας ντροπιασμένες!
Χολή να περιμένετε
Ω ∆ίκη!
Εκδίκηση!
Εκδίκηση…
Φωνή Αθηνάς
Κέντρα Επιστημονικά πια θα σας λιτανεύουν
Κι η Χώρα μου με δόξες θε ν’ ανθίσει
Ερινύες
Τη Γη σας θα ρημάξω
Παντού
Παντού Πληγές Θανάτου
Μάνα μου Νύχτα
Μάνα μου Νύχτα άκουσε
Άκουσε…
Φωνή Αθηνάς
Απίκραντη σας χαρίζω έδρα στην Πόλη
Μέγαιρα
Στα βάθη της γης και στ’ Άδυτα
Παρθένες Κόρες της Νυκτός
Παμπάλαια σπήλαια της γης
Τιμές για σας θα ψάλλουν
Μόνο μια φωτερή Λαμπάδα σας θα μένει
Να τον δοξολογούν στα Ιερά
Ερινύες
Καμαρωμένη απαντοχή
Για να γλυτώσετε απ’ τις συμφορές
Βουβές που απ’ τα μαλλιά μας θα φυτρώνουν
Θαρρείς θα μας μαγέψεις Αθηνά
Ν’ αφήσουμε την Οργή μας…
Μέγαιρα
Ποιός είναι ο Ορέστης;
Ο Ορέστης ποιός είναι;;
Ποιός;;
Ποιος είναι ο Ορέστης
Θα μας πεις τελικά ποιος είναι ο Ορέστης…
Κλῦτε,
ѳεαὶ πάντιμοι,
ἐρίβρομοι,
εὐάστειραι,
Τισιφόνη τε καὶ Ἀλληκτὼ καὶ δῖα Μέγαιρα·
νυκτέριαι,
μυχίαι
ὑπὸ κεύθεσιν οἰκ’ ἔχουσαι
ἄντρωι ἐν ἠερόεντι παρὰ Στυγὸς ἱερὸν ὕδωρ,
οὐχ ὁσίαις βουλαῖσι βροτῶν κεκοτημέναι αἰεί,
λυσσήρεις,
ἀγέρωχοι,
ἐπευάζουσαι ἀνάγκαις,
θηρόπεπλοι,
τιμωροί,
ἐρισθενέες,
βαρυαλγεῖς,
Ἀίδεω χθώνιαι,
φοβεραὶ κόραι,
αἰολόμορφοι,
ἠέριαι,
ἀφανεῖς,
ὠκυδρόμοι ὥστε νόημα·
οὔτε γὰρ ἠελίου ταχιναὶ φλόγες
οὔτε σελήνης καὶ σοφίης ἀρετῆς τε
καὶ ἐργασίμου θρασύτητος εὔχαρι
οὔτε βίου λιπαρᾶς περικαλλέος ἥβης
ὑμῶν χωρὶς ἐγείρει ἐυφροσύνας βιότοιο·
ἀλλ’ αἰεὶ θνητῶν πάντων ἐπ’ ἀπείρονα φῦλα
ὄμμα Δίκης ἐφορᾶτε,
δικασπόλοι αἰὲν ἐοῦσαι.
ἀλλά,
θεαὶ
Μοῖραι,
ὀφιοπλόκαμοι,
πολύμορφοι,
πραΰνοον μετάθεσθαι βίου
μαλακόφρονα δόξαν.
