Ορέστης
Την Αθηνά την άνασσα ικετεύω
Ευλαβής
Ερινύες
Όσο κι αν πρόμαχος δε θα σε σώσει η Παλλάδα
Του φονικού η Στιγμή
Σ’ έταξε για τροφή μας
Δεν φτάνει που των Θεών τις έγνοιες φορτωθήκαμε
Ρόλους προγκάνε αιματόβρεχτους και μισητούς
∆ίκαια το Δίκαιο μονάχα εμείς να κρίνουμε
Το Κρίμα έχεις βαμμένο των Νεκρών
Δίκαιο
Δίκαιο Φυσικό
Φυσικό
Κι ας ζούμε στα Σκοτάδια
Στα Σκοτάδια
Φωνή Αθηνάς
Τι τσαμπουνάτε λες και δεν ξέρω το Γένος και τ’ Όνομά σας
Ορέστης
Δέσποινα Αθηνά ακάθαρτος δεν είμαι
Κι απόδειξη γι’ αυτό τρανή σου έχω
Εσύ με τον πατέρα μου κάνατε στάχτη την Τροία
Κι η Μάνα μου τον σκότωσε η κακούργα…
Ερινύες
Φριχτό πρέπει τραγούδι να πούμε στους Ανθρώπους
Το έγκλημα αν παραγραφεί
Δίκαιοι θα λογίζονται στο εξής οι Φόνοι
Κι εμάς
Εμάς τις Σκύλες κυνηγήτρες
Τις Σκύλες κυνηγήτρες
Την Έπαρση που ισορροπούμε στους Θνητούς
Σε Κέντρα θα μας κλειδαμπαρώσουν «Ψυχικής Υγείας»
Κι ο Άρειος Πάγος δέσμιος του Μαμμωνά
Δέσμιος του Μαμμωνά
Κι όλοι οι κατατρεγμένοι αδικαίωτοι θα μένουν
Αδικαίωτοι θα μένουν…
Ορέστης
Υπέφερα εξόριστος δέκα χρόνια
Όσο αυτή με τον Αίγισθο το βιος μόλευε του Τόπου
Ερινύες
Την πάσαν μοίραν σας
Την πάσαν μοίραν σας εμείς κυβερνούμε
Εμείς κυβερνούμε
Όποιος με χέρια καθαρά απ’ άδικο περνάει
Γλιστρά κι απ’ την Οργή μας
Ορέστης
Τη σκότωσα
Δεν τ’ αρνιέμαι
Μόνο με Αίμα ξεπλένεται το Αίμα
Ερινύες
Θέλετε Βίο στον ζυγό
Την Ύβρη γεννά η ασέβεια
Μα η Α-Λήθεια εις τους αιώνες Μία
Κι όποιος ενάντιος λαιμαργώντας να πλουτίζει
Κι ανάλογα με τις ψήφους αλλιώς τα λέει
Πικρά απ’ την Οργή μας θα πληρώνει
Ερινύες
Το Χρέος του Φόνου ζητούμε
Ζητούμε το Χρέος
Το χρέος του Φόνου
Το χρέος του Φόνου…
Ορέστης
Ικέτης άφταιγος
Κι όμως απ’ τα βρουχίσματά σας υποφέρω
Αρρώστεια μαύρη καταγής
Νόμο αιώνιο βάλτε Θεοί
Μαρτύρια να φέρω κι αποδείξεις
Ερινύες
Ψόφιο Κλαρί απ’ της Λητούς το Δέντρο
Να ξεστομίσεις τόλμησες
Οι Δικαστές το Δίκαιο του Ολύμπου να περάσουν
Να μην μπορούν οι Ερινύες με τα γλωσσίδια τους
Αντράλα εξωφρενική και ταραγμό να εξαπολύσουν
Να μην παίρνουν στο κατόπι Φονιάδες σαν κι εσένα
Εγκληματία δε γλυτώνεις
Εγκληματία δε γλυτώνεις…
Σ’ εμάς ο κλήρος έλαχε να ορμάμε καταπάνω
Να ξεσηκώνουμε τον θρονιασμένο Φόβο
Καμιά Πόλη και Θνητός κανένας Δικαιοσύνη δεν τιμά
Καμιά Πόλη και Θνητός κανένας…
Σαν Ήθος δεν εκθρέψει στην καρδιά του
Φωνή Απόλλωνα
Τέρατα κοσμομίσητα
Σιχάματα των Θεών
Νομίζετε σας βαστάει
Πάνω απ’ τους Νόμους να πετάτε!
Ορέστης
Αυτά γίνονται σαν τους Θνητούς αθάνατους κάνουν
Κλυταιμνήστρα
Πότισαν τις Αρχαίες Θεές κρασί και τις ξεγέλασαν
Νύχτα Μαύρη
Τα έργα τους δεν βλέπεις!
