Τίνος είναι η ΑΟΖ…

Ένα απ’ τα σημαντικότερα έργα της Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας,1973-1982, ήταν η δημιουργία-κωδικοποίηση του θεσμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης=ΑΟΖ. Σύμφωνα με τα άρθρα 55-56-57 ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή, το πλάτος της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιωματικά. Αν όλα τα παράκτια κράτη κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους για ΑΟΖ θα οριστικοποιηθούν οι κάτοχοι των υπολογισμένων αποθεμάτων πετρελαίου-υδρογονανθράκων-αλιείας-πολυμεταλικών κονδύλων. Σύμφωνα με το άρθρο 121, παράγραφος 2, το κάθε κράτος μπορεί να ορίζει υφαλοκρηπίδα χωρίς αντίστοιχο καθορισμό ΑΟΖ, αλλά όχι το αντίστροφο.

«Εδώ και μία τριαντακονταετία η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη στο δόγμα της διαφοράς με την Τουρκία, η οποία αφορά στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Είναι απορίας άξιο γιατί οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν αλλάζουν κατεύθυνση ορίζοντας ΑΟΖ» διατείνεται εύλογα ο κύριος Βελόπουλος. Και η Τουρκία ωστόσο δεν προβαίνει σε καμία ενέργεια παρ’ όλο που έχει ήδη προβεί σε χρήση δικαιώματος ΑΟΖ όσον αφορά στη Μαύρη Θάλασσα απ’ το 1986. Στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο η χρήση ΑΟΖ είναι αναγνωρισμένη. Για ποιον λόγο η Ένωση δεν υποχρεώνει όλα τα κράτη της να προβούν σε διευθέτηση των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων;;;

Εδώ έρχεται ο κύριος Μάζης να διασαφηνίσει κάπως το τοπίο σε μελέτες του, όπου ξεκαθαρίζει την μεγίστης σπουδαιότητας θέση της Χώρας, η οποία ανήκει «σ’ ένα γεωπολιτικό Σύμπλοκο με τέσσερις απολήξεις: Ελλάδα-Τουρκία-Ισραήλ-Κύπρος. Πρόκειται για διακρατικό υποσύστημα διαδραστικών διαδικασιών ισχύος, κάτι που λειτουργεί σαν εστία αστάθειας», όπως αναφέρει. Επομένως οι υπερσυστημικές παρεμβάσεις αξιολογούνται υπό το πρίσμα του συμφέροντος. ΗΠΑ-Ρωσία με τις παρελκόμενες μικρότερες Δυνάμεις, Γαλλία-Αγγλία-Γερμανία, συντηρούν το συγκρουσιακό κλίμα στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου υπό την αρωγή των παριστάμενων συνιστωσών, όπως Χεζμπολάχ, της οποίας τα έσοδα ξεπερνούν τα 500 εκατομμύρια δολάρια και προέρχονται από εμπόριο ναρκωτικών-όπλων Χαμάς, η οποία ελέγχει το 15% της Οικονομίας του Ισραήλ.

Αγωγοί υδρογονανθράκων-υδάτων στην περιοχή του Καυκάσου και στο γεωπολιτικό σύμπλοκο της ΝΑ Μεσογείου εντείνουν την έκρυθμη κατάσταση. Η Ρωσία επιθυμεί επέκταση επιρροής της μέχρι τα σύνορα με το Ιράν-Οι ΗΠΑ επιθυμούν ανακοπή ανάλογων ευσεβών πόθων-Η Τουρκία εμπλεκόμενη αφ’ ενός σαν μέλος του ΝΑΤΟ, πράγμα που δεν της επιτρέπει να δυσαρεστεί τις ΗΠΑ, αφ’ ετέρου αντίθετοι συμβιβασμοί της δημιουργούν περαιτέρω προβλήματα στις κουρδικές περιοχές. Η Ελλάδα είναι με τα χέρια σφιχτοδεμένα στη μέση για ευνόητους λόγους. Επιπρόσθετα η αποστρατικοποίηση των Στενών αποδυναμώνει την Τουρκία σαν βασικό μοχλό πίεσης στην περιοχή και την προσδένει στο ασιατικό άρμα. Κανείς δεν αναλύει ξεκάθαρα την τύχη της Ελλάδας στη μια ή στην άλλη περίπτωση!!! Πριν περίπου 19 χρόνια έπεσαν οι πρώτοι «κανονιοβολισμοί» στα Βαλκάνια απολήγοντας στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ήγγικεν η ώρα για «αρχιτεκτονική» αναπροσαρμογή ενδεχομένως και δεδομένου ότι κλείνουν και τα σύνορα εγκλωβίζοντας τόσες χιλιάδες προσφύγων εντός των τειχών!!

Οι Δημοπίθηκοι σε νέες περιπέτειες…

Χρειάστηκε σκληρή δουλειά, ώστε η Κοινωνία συλλογικά και ο καθένας ατομικά να εκχωρήσει τα δικαιώματά του στους «Επαγγελματίες», χωρίς να αντιλαμβάνονται αμφότεροι την απάλειψη των «επίμαχων διατάξεων» της Ελευθερίας τους. Αν οι Θεολόγοι δυσκολεύονται να εξηγήσουν τι έκανε ο Θεός τους ενάρετους ειδωλολάτρες, οι θεωρίες των Οικονομολόγων περί απαραίτητης χρησιμότητας της ελεγχόμενης εργασίας προσκόπτουν στα γρανάζια της αυτονόμησης ομάδων, οι οποίες καταρρίπτουν τον φέροντα σκελετό του δόγματος. Η πολιτισμική ροή και η ανάλυση πληροφοριών μονοδρομείται τεχνηέντως. Το άτομο εμποτίζεται με το αφιόνι της μάσκας της διαφορετικότητας, η βούληση υπαγορεύεται υποχθόνια-ασυνείδητα, και ο σκοπός επιτελείται, αφού η πολυεθνική-πολυπολιτισμική χοάνη αναρροφά κάθε ψήγμα εναντίωσης-αντίδρασης.
Φευ, δεν είμαστε επαναστάτες αν βγάλουμε φωτογραφίες γυμνές στην παραλία, ούτε αν επιδεικνύουμε ασύστολα την εναλλαγή συντρόφων. Ελευθερίες σεβαστές αλλά οι οποίες έχουν μεταβιβαστεί από προηγούμενες γενιές και παραχωρηθεί απ’ της Εξουσίας την καταστολή. Οι κραταιοί κλάδοι, όπως η Παιδεία και η Ενημέρωση, υποτάσσονται ειρηνικά, ώστε η οιασδήποτε μορφής αντίδραση να φαντάζει εξωπραγματική. Οι «πολιτιστικές βιομηχανίες» δημιουργούν νέες ανάγκες, τις οποίες οι μικροαστοί ενστερνίζονται απερίσκεπτα. Οι σκοταδιστικές αντιλήψεις κι η χυδαία αισθητική προπαγανδίζονται με ανοίκειο τρόπο προβαλλόμενα ως απελευθερωτικό μοντέλο διαβίωσης, τη στιγμή που δεν πρόκειται παρά για ιμπεριαλιστική θέσπιση νέων αρχών. Και όπου ιμπέριαλ δεν θα εξαιρέσω κανένα απ’ τα ήδη νομιμοποιημένα του καπιταλισμού και του μπολσεβικισμού, τα οποία δοκίμασε με απέχθεια η ανθρωπότητα. Το να είσαι άναρχος, απ’ το α το στερητικό και το αρχή, θέλει κότσια, καλώς ή κακώς.

Η διαφθορά της Εξουσίας-ο Εκφαυλισμός της Πολιτικής απ’ όποιο μετερίζι, δεν αναιρεί την ευνοιοκρατία των εχόντων-την αναξιοκρατία των αδιαφορούντων-την αποσάθρωση των Κοινωνιών.

Τα διεστώτα δεν συμβιβάζονται με κανέναν και για κανένα τρόπο…

«Κι αν η πρόθεσή μας είναι να παραδεχτούμε την πραγματικότητα της στιγμής σαν λογικό έγκλημα, και αυτό είναι μια προσπάθεια για να κατανοήσω την εποχή μου», δια στόματος Albert Camus

«Χωρίς να φλυαρούμε λοιπόν περί φασισμού, ας δώσουμε συγκεκριμένη απάντηση. Ειδάλλως ας κλείσουμε το στόμα μας», καθώς διατυπώνει κι ο Ράιχ…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό διάλυση πάνω σε τεντωμένο σχοινί οι λαοί της, το οποίο κρατούν απ’ τη μια ακροδεξιές συνιστώσες κι απ’ την άλλη ακροαριστερή αδιαλλαξία. «Το έργο του Κοινωνιολόγου θα ήταν εύκολο, αν δεν χρειαζόταν να καθορίσει, μπροστά σε κάθε στατιστική σχέση ανάμεσα σε μία ανεξάρτητη μεταβλητή και σε μία εξαρτημένη μεταβλητή, πως η αντίληψη και η αποτίμηση όλων όσα προσδιορίζονται απ’ την εξαρτημένη μεταβλητή ποικίλλουν ανάλογα με τις τάξεις που καθορίζονται απ’ την ανεξάρτητη μεταβλητή», διατείνεται ο Pierre Bourdieu.

Το δόγμα του σοκ συνεχίζει να σφυρηλατεί τις ανθρωπομάζες. Αν η ζωοποιός ενέργεια προς ευρυθμία μιας Κοινωνίας αντικατοπτρίζεται άριστα στο τρίπτυχο Ισονομία-Ισοπολιτεία-Ισηγορία, επαίσχυντες ατασθαλίες σε καθημερινή βάση αποδεικνύουν την έλλειψη-παραγκώνιση των αξιών αυτών. Εδώ και πάρα πολύ καιρό ο Πολίτης αντιλαμβάνεται πως η εποχή της Μετανεωτερικότητας δεν αποτυπώθηκε σε κρηπίδα ικανή να εκπληρώσει τις επαγγελίες του Διαφωτισμού. Με το λάβαρο του «ανθρωπισμού» ανά χείρας η Ανθρωπότητα απέτυχε να αναληφθεί στη χειραφέτηση-αυτοπραγμάτωσή της. Αποσβολωμένοι παρατηρούμε την μία αδικία να διαπράττεται μετά την άλλη.

Ο αναβρασμός πυροδοτείται. Οι Κυβερνήσεις σωπαίνουν. Οι άνθρωποι θυμίζουν τους αστούς πριν την καταστροφή στη Σμύρνη που χόρευαν σε χορούς κι αντάλλασσαν βεγγέρες σαν να μην συνέβαινε τίποτα, τη στιγμή που οι σφαγές άπλωναν ήδη το κόκκινο χαλί στα λουστρινένια παπούτσια τους…

Pages: 1 2