Θα σε δω στην Κόλαση
Εδώ στον «Επίγειο Παράδεισο» βρωμάει
Και δεν αντέχω, ακούς;;
(Με τις άγκυρές μου βυθισμένες στο Μηδέν το απόλυτο)
Δεν αντέχω την «Ανθρωπώ» που προσγειώνει τυφλές κινήσεις
Πάνω στον «Πολιτισμό» της τον μακρόβιο
Μια δύσωδη Δημογραφία με αντισηπτικά και μάσκες
Που σφράγισε το «ανα-θρώσκειν» ένεκα του κινδύνου
Ενός εργαστηριακού Ιού
Με φαρμακευτικές και γιατρουδάκια να νομιμοποιούν δια στρατοπεδοποίησης
Τον Λόγο ύπαρξής τους σε ρόλο παραγιού
Που αρραβωνιάζεται τους Μούλους των Θεσμών παρά τις πεποιθήσεις
Αντίθετες σε δεσμεύσεις
Που μένει στο Σημείο αναμένοντας το μωρό της
Χωρίς να περιμένει τη σχιζοφρένεια στον Κήπο τον πειρατικό
Δεν αντέχω την «Ανθρωπώ» που διαπληκτίζεται
Ολημερίς κι ολονυχτίς
Πάνω στην ίδια περίμετρο με στίγμα τάχα αντινομικό
Ανακατεύοντας τον χυλό δικαιωματισμών
Που δεν την ενδιαφέρει τι παρεμβάλλεται
Μεταξύ του εγκλήματος και της κυρίαρχης «Αυθεντίας» που τιμωρεί
Μόνο αν καταστεί εν τέλει «Αυθεντία» στο Καποδιστριακό ή στο Deree
Που σε δοσολογίες την ένδεια συσκευάζει
Ως είδος εμπορεύσιμο συνεδρίας ψυχολογικής
Και νίπτοντας τας χείρας της φορολογεί νομότυπα την λαφυρο-Ειδή
Που χάραξε «λιτή τη διακυβέρνηση» μεταξύ του μέγιστου και του ελαχίστου
Ως είδος εσωτερικής ενίσχυσης του Κρατικού Συμφέροντος
Κι έπειτα ρίψασπις έβαψε τα πολιτικά παιχνίδια με χρώματα σπειροειδή
Για να ‘χει Πόλους να σταθεί στα οδοιπορικά και τα μοναδικά της πάθη
Η «Ανθρωπώ» στα βρόχια της δια βίου Εκπαιδεύσεως
«Ψευτομορφωμένη» και σιδεροδέσμια στο «Au moment voulu»
Με την ανήθικη Ηθική της «κοινωνικές συμβάσεις» να τηρεί
Προνόμια να ψάχνουν με την εγγύηση του Μονάρχη οι «Ειδικοί»
