Καταγράφουν οι συγγραφείς εμπειρίες
Το δύσκολο κομμάτι είναι οι Θανατοναύτες
Δίχως καβάντζα «ασφάλεια» στις Πορείες
Μήτε στων Εραστών το κρεβάτι ρήτρες
Οι κληρονομιές απ’ τη μια Γέννα στην άλλη
Κι ο Τρόμος ως ανταμοιβή σπουδαία
Μες στα σενάρια τα μοιραία
Ησυχία!
Θρύψαλα κομμάτια το τζάμι
Κι η Ουσία των Γυναικών στο Παράθυρο
Πίσω απ’τη Σκιά
Μακρυά απ’ τη Σκιά
Ουκ ολίγες εκφάνσεις στο πέτο να καταφεύγουν
Για Οικογενειάρχες άψογους
Π’ άπειρο προπαγανδίζουν κάλος
Ουκ ολίγες μπερδεύονται λέξεις στα χείλη
Για τον ξύλινο λόγο απ’ το θάλος
Σε κοιτώ μα δεν σε βλέπω
Συμβολική ατίμωση στο Έντομο του Kafka
Πάνω στο στρώμα μου θηλιές ραδιούργες
Έμπλαστρα και θερμοφόρες τα βράδια
Κι Ώρα είναι να απολογηθώ
Τόσος χειμώνας κάτω απ’ το σεντόνι
Ησυχία!
Δημόσιοι Λειτουργοί κι Επιστήμονες διαπρεπείς
Λόγο ν’αρθρώνουν αυστηρό
Υπό της δωροδοκίας την ασπίδα
Είναι και των πελατειακών σχέσεων η αιγίδα
Το σεληνόφως είπα θ’ αποπλανήσω
Και πόσο μουντή η αποκατάσταση
Κερί ανέσπερο στης Ψυχής το Φως
Κοιτάζω τα αποδημητικά Πουλιά στην τουριστική Εποχή
Να βάζουν φτερά από λαμαρίνες
Η Ιστορία δεν πληρώθηκε ποτέ για τις βίζιτες που παρείχε
Τόσα τσιμπούκια ανεξόφλητα
Τόσα ανέκφραστα γαμήσια
Απέναντι απ’ τη Σκιά ο Εισβολέας
Η Σκιά στη γωνία του Εισβολέα
Ελπίδες που κακαρίζουν
Κάλπικη σπρώχνοντας ανωτερότις
Μιαν ανεξέλεγκτη εξουσία
Χωρίς αποδείξεις για της παραχάραξης την αμάκα
~ ~ ~ ~ ~
«Παντού υπάρχει ένα Ποτάμι
Αρκεί να το γυρέψει ο μέγας μας Καημός»
Μου είπε τρυφερά κάποτε ένας Φίλος
Ήταν τότε που τα κλάμματα είχαν στερέψει
Της Μονιαξιάς και της Σιωπής τα δίδυμα
Σ’ ακρότητες ανυπόμονες στρωσίδι
Πίσω στην Κάμαρη καμία τάξη
Με πλέρια αναρώτηση στο στόμα
Πόση του οδοστρώματος η απόσταση
Απ’ το Παράθυρο;
Ο Άνθρωπος λαφυραγωγός
Στίχοι εν αφθονία στο Λιλιπούτειο που συχλιάζουν
Ουρανοθέμελο κριτήριο στο Μέγιστο
Είπα να πάψω να μιλώ!
Μόνο να πετσοκόβω τα Μέτρα και τους Κανόνες
Μόνο να σπέρνω μπάσταρδα
Καίγοντας τα Ξερά και τα Χλωρά
Το σεληνόφως είπα θ’ αποπλανήσω
Πυκνό κι ελλειπτικό
Στην ταριχευμένη της Φύσης όψη
Μα πλάνταξε η σκιερή πλευρά του
Κοστούμι φόρεσε κι άρχισε
Οργασμούς «κατά λάθος» να μοιράζει
Σε Σιγή και Κραυγή ταυτόχρονη σχεδιασμένα
Αποκτήματα Φθόνου παραφρασμένα
Το σεληνόφως είπα θ’ αποπλανήσω
Πως σε προδίδει ο μικρόκοσμος
Σε μια τεράστια της στιγμής Σφαγή
Ησυχία τώρα!
Ησυχία τώρα…
Έβαλα υποθήκη τ’ αστέρια που μ’ αναλογούν
Δώδεκα μέρες μετά
Βροχή οι προσφορές
Εξαγγελίες από ορεινές περιοχές
Τα σούρτα-φέρτα στο παζάρι αόρατη κλωστή
Πιάνω την άκρη της και μεθώ με τα χρέη
Στο μέσον η Μία της βουτιάς
Στο βάθος της βουτιάς η άλλη
Κι οι Δυο στα όρια της βουτιάς
Στα όρια της Βουτιάς κι οι Δυο
Μην πει κανένας πως το χρέος δεν εκάμαν
Ησυχία τώρα!
Στο μέτωπο η Οπή
Ίδια δεν είναι για όλους τους Νεκρούς
