Πήδηξα κάτι μήνες αλλά δεν πήρα χαμπάρι
Έχω συμβόλαιο για επιδόσεις εξαιρετικές
Γρασίδι να βόσκω στην Αποχαύνωση
Να ψάχνω για «δίκαιους» δρόμους
Έστω ας κάναμε μια βόλτα μικρή
Μην ξεχάσω να συστηθώ
Είμαι η Εύα
Όλοι βουβοί πίσω απ’ το ευρυγώνιο
Σε κατάσταση παραλυσίας κι εξαθλιωμένοι
Εξαθλιωμένοι απ’ την ερωτική τη στέρηση
(Θρύψαλα κομμάτια το τζάμι
Κι η Ουσία των Γυναικών στο Παράθυρο)
Αγκομαχητά ζοφερά
Των κοιμισμένων πτωμάτων στα έγκατα
Τα νεύρα μου τεντώνονται
Διαθλώνται θαρρείς στο άγγιγμά τους
Περιμένω μια Κυριακή στο μουράγιο
Την Αδράνεια να κατακτήσω με ζήλο
Κι ας μη συστηθώ δύσκολα με ξεχνάς
Λέγε με Εωσφόρο
Στο σκοτεινό τούνελ χορεύουν οι Ψυχές
Με μάσκες πίσω απ’ τις κουρτίνες
Κάτω απ’ την πόρτα σέρνονται φίδια
Η Φλόγα κατέρχεται και διαπερνά
Τα σώματα στο περίβλημα των Σφαγμένων
Χαϊδεύοντάς τους συνέχεια τα μαλλιά
Οι Θεατές της Πτήσης κραυγάζουν
Να κοπούν οι Φαλλοί
Τι τα θες;
Οπλοφορώ χωρίς άδεια οπλοχρησίας
Όταν τραβώ το καζανάκι ξεχνιέμαι
Με ρουφά η χοάνη και δεν πλένω τα χέρια μου
Σαν την Παρθένο στο Όρος των Ελαιών
Ικετεύω να με ρίξουν στην Κόλαση
Έθαψες τ’ όνομά μου στη στάχτη
Τα Παιδιά μη σου σφάξω
Λίληθ
Αφήνω αυτόν τον Ψίθυρο
Κάτω απ’ του αυτιού σου το λοβό
Οι Φαλλοί να κοπούν στη ρευστοποιημένη Νύχτα
Στείρα να μείνουν τα ομοιώματα
Αρπάζουν τα πράγματά μου να τα κάψουν
Χωρίς να με ρωτήσουν;;
Ω! Αστεία παράλειψις
~ ~ ~ ~ ~
Οι ανταποκριτές έκτακτης ανάγκης
Κατάκοιτες οι Ενοχές στο Πατρικό
Κομπάρσος στην αγχόνη της πλεκτάνης
Φυσιοκρατική ερμηνεία στο Πέρας το σφαιρικό
Βρέθηκα πολύ κοντά στην Απάτη
Μα η Βίβλος παρέμεινε αινιγματικά σιωπηλή
Όλους τους Αιχμαλώτους δύναμαι να καθαρίσω
Να ξύσω στην επιφάνεια τη Μνήμη
Κάθε περίπτωση Ομορφιάς ν’ αφανίσω
Μπορώ ηλεκτρικά να σπείρω Όνειρα στην Κνήμη
Καθώς θα τρέχεις
Καθώς θα τρέχεις
Και τα λουκέτα όλα να παραβιάσω
Σφυρίζω πάντα στο Νεκροταφείο
Η Όσφρηση κι η Οσμή τα δικά μου κλειδιά
Ξεμανταλώνω τους τάφους όσο πιο γρήγορα μπορώ
Οι ερωμένες μου με πυτζάμες στων πόλεων τα στενά
Άμορφες μάζες με μάτια γεμάτα θλίψη
Και μέλη περασμένα από μηχανή για κιμά
Είμαι Παντού και Πάντα
Φιρί-Φιρί το πας να εξισώσω με το Μηδέν
Τις αντινόμιες Δυνάμεις κι ανάποδες πεντάλφες
Κάλεσμα συγκυρίας στην Οδύνη
Αγγέλους σιγοντάρω να περιδινούνται στην πρύμνη
Κι εγώ ξυπνώ χαμένη στο Κλίμα το γεωγραφικό
Τρελαίνει τ’ αυτιά μου ένα Γεράκι αυτιστικό
Βασανίζομαι σε Τάρταρα φωτεινά
Σπατάλησα όλο το χαρτζιλίκι μου σε ναρκωτικά
Βαριές ακούγονται οι ανάσες καταμεσίς στη συναυλία
Θα ‘λεγες φόρεσε το Μπάσο μάσκα αναπνευστική
Βγήκα στο μπαλκόνι ουρλιάζοντας με το βρακί
Κρυφτό να παίξω με Πειρατές
Βλέπεις τα ζάρια μου σημαδεμένα απ’ το Χθες
Ξέχασα να ποτίσω τα Σύννεφα και βρέχει αγκάθια
Κάτι μουτζούρες στου φλυτζανιού μου τα κατακάθια
Στα πρωϊνά λεωφορεία ο «Παράδεισος»
Και οι πυξίδες σκουριασμένες
~ ~ ~ ~ ~
Ακολουθώ την Πομπή ολημερίς
Διακοπές της Ανίας στο «παιδοποιητικό ζευγάρι»
Ως εν ουρανώ και επί της Γης
Αποκαμωμένος Δον Κιχώτης σιμά στον Αρκουδιάρη
Τα επίγεια να διαφυλάξει αγαθά
Απ’ της Θύμησης ν’ απαλλάξει τα βάρη
Σπατάλησα την ψυχή μου στο λασπωμένο χώμα
Και πέρασα στην απέναντι Όχθη
Η σύνδεσή μου με τον Γίγαντα
Πως ψιχαλίζει ξαφνικά!
Συντηρώ τον αριστοφάνειο Ταύρο
Και «πρέπει» να πεθάνω
Έκοψα των Βουνών τους κέδρους
Τη Λάμψη να λαχταρώ στων Σκέψεων το Πηγάδι
Κι έτσι ενηλύσιος και θύμα καθαγιασμένο
Τα μαγικά βοτάνια να σκορπώ
Φάρμακο και φαρμάκι
Πρέπει να συνέρθω κι απ’ το μεθύσι
Υποφέρω από κάτι μεταμορφώσεις σε Τόλμη
Από κάτι εξακτινώσεις δεινοπαθώ
Κάθε που αλλάζω σώμα πάσχω
Όλα τα σημαντικά με backup ν’ ασφαλίσω
Κι η Ήττα με γαλότσες να καυχιέται στ’ απόνερα
Στα δάχτυλά σας γομολάστιχα ανελέητη
Και νύστα απειλητική στης Ηθικής τα τροπαιούχα
Πόσες ακμές στρογγυλεμένες από τυφλούς Ποιητές
Μπορεί και να ερεθίζομαι σαν κολυμπώ στο Χάος
Μέσα μου τρέχουν Πειρατές
Βροντοχτυπούν τα στεγανά
Κι εγώ τους αποκρίνομαι
Γω θέλω στις Φυλακές γερός καυγάς ν’ αστράφτει
Χάος να σπέρνεται και να θερίζεται ατσάλι
Ώσπου απ’ τα γκρεμίσματα ψηλό το Φως να κρώζει
Κι εσείς για δικαιώματα μιλείτε και για μεταγωγές
Όπως τραυλίσματα που επαίρονται για στίχοι
