Σαρανταπέντε-Πενήντα-Πενηνταπέντε
Δυο οι Αιωνιότητες ίσαμε την Απόφαση
Vivere Pericolosamente
Θέλω να πάρω Εκδίκηση απ`της Οδύνης
Μια Διαλεκτική με φυσσαλίδες χαραγμένες στο Σβέρκο
Παλαιωμένη Ωραιότις που καταγράφει την εναλλαγή
Του Παντός στο «Κοινωνικό Λειτουργικό»
Τα Μαύρα Κουτιά βρέθηκαν σε μιαν αδιανόητη Εγκατάλειψη
Δίχως Συχνότητες στο «Άδολο Δάσος»
Το Τιμόνι βάφτισε τον Κακό του Αντίπαλο με Πίσσα
Ευχέρεια παριστάνοντας στο «Ορεινό Οχυρό»
Σε τρισδιάστατους Τρούλλους
Τα ασυνάρτητα ανιχνεύονται Φάσματά μας
Είναι και οι «επισταμένες αναλύσεις» των Γραφιάδων
«Ψυχικές διαταραχές» υπάρχουν κι αλοίμονο αν
Αν στ`απόκρυφα Κείμενα του Κράτους με Γνώμη
«Αδιάφθορη κι Αδιάβλητη» τον Joker δεν τυλίξεις
Αν στα καλύβια δεν ξαποστάσεις τον Έλεγχο τον υποστηριζόμενο
Από Παρατάξεις Κοινοβουλευτικές
Pavlof και Γιούεν Κάμερον με τα ιδεογράμματα στις Φλέβες
Πάντα και γιατί «να το κρύψωμεν άλλωστε»
Εξηνταπέντε-Εβδομήντα-Εβδομηνταπέντε
Στης Ώχρας το Τούνελ δυσφασική και πολύβουη η Σιωπή
Vivere Pericolosamente
Θέλω να πάρω Εκδίκηση απ’ της Μεσοτοιχίας
Το γνωστό Τρίγωνο με τις πολλαπλές αναπνοές
Την αλατένια καταγωγή των Όντων στης φωλιάς το Βάθος
Την Κοσμική Αγωνία σε Καμπίνες και Μάντρες
Με τα τρακαρισμένα Οχήματα και τις ταλαντωμένες καδένες
Όταν ξυπνάω στων ονειρώξεων την παλμικότητα
Με δάχτυλα μελανιασμένα απ’ το σφίξιμο
Κι ένα Βόμβο συχνοτικό που λυώνει το Στέμμα
Ακόμη και στον δικό μου Λαιμό
Οι διαδηλωτές «προκαλούν» τη Μοίρα τους
Αυτό που «πονάει» είναι ότι ο Joker δεν φέρει ταμπέλα
Ούτε του «Φιλελεύθερου» μήτε του «Κομμουνιστή»
στα στενά όρια της Κρατικής-καπιταλιστικής ερμηνείας των όρων
Αυτό που «πονάει» είναι ότι ο Joker καταρρίπτει
Κάθε μορφή οργανωμένης συσπείρωσης
Πέρα από φράγματα Ευόδωσης ή Αιτιολόγησης
Μέσα απ’ το ανεξέλεγκτο υπονομεύεται η εξουσιαστικά
Συγκεκαλυμμένη παρέμβαση καταστολής
Μέσα απ’ το ανεξέλεγκτο αναδεικνύεται η πιθανότητα
Απρόσκοπτης Ελευθερίας στη βάση της Τραγικότητας
Και της Φαντασίας του Ανθρώπου
