Πέντε-Δέκα-Δεκαπέντε
Όπως χυλώνει το Σκοτάδι στο Κρυφτό
Vivere Pericolosamente
(Ακούστε την απαγγελία)
Θέλω να πάρω Εκδίκηση απ`την Αμαρτία
Της Γέννησης που με Κινήσεις κενές κι αλύπητες
Στις άδειες Εικόνες της αιματηρή λαχτάρησε
Τη Θυσία μου
Με ζυγωματικά αποστεωμένα και κοκκαλιάρικα χέρια
Σανίδωσε η Νύχτα τους ρυθμούς του Τυμπάνου
Στάλες Ιδρώτα χοντρές στους εγκάρσιους Κύκλους της Μήτρας
Και το Πηδάλιο στη Χώρα του Ακαθόριστου
Με τις σμιχτές ρυτίδες σε Πρόσωπα Κηλιδωμένα
Που έσμιξεν ο Ύπνος
Είναι κι οι Στρατοί που αποδεικνύουν την άρτια «ερμηνεία» τους
Στο θεατρικό σανίδι μίας ενορχηστρωμένης performance
Σκηνοθέτες τεραστίου βεληνεκούς τα οικονομικά συμφέροντα
Συνεργάζονται στη σκακιέρα ή αντιπαλεύουν
Εδώ και αιώνες.
Εικοσιπέντε-Τριάντα-Τριανταπέντε
Κι ο Θρήνος των Φυλών στα Popular Platforms
Vivere Pericolosamente
Θέλω να πάρω Εκδίκηση απ` τα Φύλλα Δάφνης
Μασουλημένα με υπομονή σαν υπογλώσσιο
Να μένει αμαρτύρητο το «αναπάντεχο»
Δεν ξέρω γιατί θεωρήσατε πως μιαν ακόμη σύντμηση
Των αυτονόητων Δικαιωμάτων στο μεταίχμιο
Όλα απειλητικά μεταξύ του «Νυν» και του «Άλλοτε»
Στην αντανάκλαση Φυσάει του Ύστατου Μετώπου
Είναι και το «Διεθνές Δίκαιο»
Το «ειδικό σύνολο κανόνων» ως «ιδιαίτερο είδος κοινωνικής διαδικασίας»
Και η «στενοχωρία» του για τη «Διεθνή Τάξη»
Κατ’ ευθείαν απ’ το Ναό της Ειδημοσύνης και τον «Νομικό Ρεαλισμό»
Του Yale ή της Ακαδημίας των Επιστημών της Μόσχας
Τον «Νομικό Ιδεαλισμό»
Πάντα ωστόσο «νομικό υπόβαθρο» στην προκυμαία
Διότι χωρίς «Νόμους» και «Κατάρτιση»
Ααα, Πόσο υποφέρει ο ξεπεσμένος μεταπρατισμός
