Κάθε  ατοπήματος  ν’  αποστέρξεις  την  οίηση,  όταν  θα  καταλάβεις  πως  δεν  μένει  κανείς  σ’  αυτήν  την  πόλη.  Στις  ανοιχτές  μην  ψάχνεις  πλιάτσικο  τις  πόρτες,  μήτε  τους  περιορισμούς  σε  φώτα  αναμμένα.  Κι  όταν  στο  φρύδι  νυχοπατείς  της  αβύσσου,  δεν  ξέρεις  αν  σ’  ανορθόδοξο  εμπλέκεσαι  πόλεμο  ή  ανταρτοπόλεμο.  Πάντως   και  στις  δύο  περιπτώσεις  οι  εσωτερικές  σοβαρές  είναι  συνέπειες.  Μόνο  στο  κρεμεζί   οφείλεις  ν’  απαντήσεις  ποια  ανθρώπινη  ανάμνηση  σε  κρατάει  εδώ.

Της  Έλενας  η  νόμιμη  άμυνα  κι  η  ρητή  της  Λεμονιάς  συγκατάθεση.  Η  Αθηνούλα  στου  Δικαίου  τις  παρυφές  κι  ο Βαγγελάκης  να  σε  ρωτά  αν  στους  θεούς  πιστεύεις.  Η  Παγώνα  κι  ο  Νέστωρ  με  τ’  αξεπέραστο  καυγάδισμα  να  φράζει  της  διδασκαλίας  την  πρακτική.  Η  Νάνσυ  κι  η  Μαρία  τα  τακούνια  σου  να  μην  αντέχουν  στις  σκάλες.  Ο  Dreamwalker  να  φιλοσοφεί  ατέρμονα  μετά  τα  μεσάνυχτα  μαζί  σου.  Η  Γιούλη  να  σε  σπρώχνει  πάνω  στην  ακρίδα  που  εισέβαλλε  ερήμην  της  στην  τάξη  κι  η  Χαρά  ν’  απαξιώνει  με  τα  δαχτυλίδια  πλάκα  στα  δάχτυλα.   Ο  Γιάννης  να  σε  διαβεβαιώνει  πως  τώρα  που  υπηρετεί  στα  ΜΑΤ,  δεν  θα  προδώσει  την  επαναστατική  ευφράδειά  σου,  το  Πωλινάκι  ν’  ανησυχεί  αν  νιώθεις  θλίψη  και  το  Εφάκι  να  σε  διαλαλεί  στο  facebook   μοναδική. Η  Πόπη  κι  η  Ελένη  π’  απέκτησαν  μωρά  σαν  τις ίδιες  ξανθά  και  τα  φασκιώνουν  με  ροζ  κορδέλες  και  μπιμπερό  της  Chico.  Η  Άννα-Μαρία    με  τ’  αμυγδαλένια   της  ν’  απορεί  μάτια  που  δεν  ασπάζεσαι  την  πρωτιά  της  κι  ο  Πανούλης  να  σε   περιμένει    μ’   ανυπομονησία  στην  πόρτα.  Ο  Γιώργος   που  έμαθε  πρόσφατα  να  οδηγεί  και  σίγουρος  είναι  για  τις  επιδόσεις,  ο  Γιάννης  να  μοιράζεται  στο  τραπέζι  αλλεργικές   κοινοτοπίες,  ο  Άγγελο  να  στιχουργεί  προς  παρηγοριά  σου   κι  ο  Μάνος  τη  διαχείρηση  να  ηγεμονεύει  της  ισχύος.  Ο  Αργύρης  να  συμπονά  τα  ζώα  κι  η  Σταυρούλα  να    εμπνέεται  πρωτότυπες  δικαιολογίες. Η  Κατερίνα  να  διατυμπανίζει  την  ανωτέρα  του  μανικιούρ  βία,  η  Μαρία  στα  γρανάζια  μπλεγμένη  της  στατιστικής,  η  Εύα  και  το  Βικάκι  σ’ αντίδρασης   το  δόκανο    οργίλης.  Ο  Θανάσης-η  Κωνσταντίνα-ο  Δημήτρης…

Πόσες  χάντρες  να  θυμίζουν  πως  υπάρχεις!  Είναι  τα  βλέμματα  των  ΜΑΘΗΤΩΝ  σου  κι  είναι  αυτή  η  ανθρώπινη  ανάμνηση  που  σε  κρατάει   εδώ…

*Αλληγορικό  κείμενο,  που  πραγματεύεται  την  αναμέτρηση  του  ανθρώπου  με  τον  Φόβο. Η  συγγραφέας  συνομιλεί  με  τον  εαυτό  της.  

*Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.

Pages: 1 2