Corona non grata - Μέρος XI

Corona non grata – Μέρος XI

Πράξη 2η

 

Στην υποκριτική Επιμέλεια της Πόλης
Γυαλίζει τα ορφανά της η «Αγάπη»
Πίσω από κάγκελα μεταξωτά
Και αποστειρωμένα
Μακρυγορεί ο Πόλεμος
Μα η Ζωή ελάχιστα διαρκεί
Και στο Βωμό της διεκπεραίωσης
Χάθησαν τόσες Μέρες
Κι αν έρχεσαι από Μακρυά
Κίνδυνο μέγα έχεις πάλι
Στα Νεκροτόπια τα κατάφυτα
Σπάζουν μες στα καντήλια πάγο οι Σκελετοί
Από τη Γέννηση μάθαν πως μόνο σαν Σκλάβοι
Μόνο σαν Σκλάβοι μπορούν να επιβιώσουν
Παραδίπλα ανοίγουν Ασχημόπαπα τα Φτερά τους
Προς την υγρή γονιμότητα της Σελήνης

 

Σκοτώνεις ένα ψοφίμι
Σουρώνεις τις Φλέβες του στο Στόμα
Νέκταρ κυλάει στον Οισοφάγο
Μέσα απ’ αυτό δοξάζεσαι
Κι ας ακούγονται ως βαθιά στον Άδη
Οι αλυσίδες να σέρνουν τα Πόδια σου
Κάλεσε τη νεκρή σου Μάνα
Κι εκείνη σου φανερώνει απλόχερα
Τ’ ανείπωτα και τ’ ανείδωτα της Γης
Τα Μάτια μου δεν δύναμαι να σώσω
Απ’ όσα βλέπουν
Μια «πράσινη» πολιτική εξόρισε τους Ανθρώπους
«Ο Δρυμός προστατεύεται.
Να εισέλθετε δεν μπορείτε»
Θα το χωνέψουν κι αυτό με λίγο opus
Είναι, πως το λένε να δεις
Geofencing με drones και Robodogs μισοτιμής
Βόλτα σε προσωμοίωση και metaverse ψηφιακό
Ξέχνα τις μυρωδιές απ’ τ’ άνθια σε περιβάλλον θα μπεις virtual-ικό
Από τους νικημένους τα Όπλα ο Νικητής αρπάει
Αφού βρήκε Κάτι για να μετρήσει
Τους πούλησε σε bankes δεδομένων και κάνει χάζι
Ευγνώμονες πρώτη φορά βλέπω για θάνατο
Να μη μπορούν να οσμιστούν το Κάρβουνο
Να μη συγκλονίζονται από Καρπούς και Σπόρους
Άνευ Όρων στο Δίκτυο Πραγμάτων και σε ντοτόρους
Βγήκα παραλλαγή για της Εδέμ τον Κήπο
Καλωδιωμένη, θαρρείς, κι απόκαμα
Στου Sherwood να φτάσω το «επαυξημένο Δάσος»
Έκλεψα κι ένα ζευγάρι VR γυαλιά
Πόση Ντροπή για τους Φυλακισμένους στα Κελιά

 

Οι ανύμφευτες Χήνες μισούν θανάσιμα
Τον Έρωτα και τη Νύχτα
Κάθε που Κυνηγοί στήνουν καρτέρι
Κουνούν τους γοφούς συριστικά
Ακούγονται στο Φλοίσβο
Κι έτσι ποτέ το Άρρεν δε γνωρίζει
Ποιο είναι και τι εστί το Θήλυ
Το Συλλογικό Φέρετρο παρελαύνει
Σφραγίζουν τα παράθυρα οι Νοικοκυρέοι
Μονάχα για τον Τρόμο ένα κερί να στιλβώνει
Τα Ποτάμια τότε αποφασίζουν να λευτερωθούν
Απ’ τα δεσμά της Όχθης
Μα μες στο πένθος οι Κάτοικοι
Τα παίρνουν στο κατόπι με δαυλούς
Σιδηροδέσμια για να τα ματαφέρουν πίσω

(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)

Pages: 1 2 3 4 5

Leave a Reply