Πράξη 1η
Φτύσε όλα τα σύμβολα Άνθρωπε
Που δέσμιο σε κρατούνε
Το στήθος πίεζε
Ν’ αδειάσει από γάλα
Το στόμα μου είναι Σπήλαιο
Κι οι μασητήρες του «Ακοίμητοι Φρουροί»
Τη Μάνα μου δαγκώνω
Δεν δαγκώνω τον Κόσμο
Ανύπνωτοι Αιώνες
Με μοχθηρία πόση στέλνετε Πόλεμο
Σ’ αγουροξυπνητούς ανθρώπους
Όλα γεμάτα Φωτιά!
Μ’ έφεραν στη Χωματερή
Χωρίς να με ρωτήσουν
Άστε με το λοιπόν να ζήσω
Χωρίς να σας ρωτώ
Νομίζεις είναι τόσο εύκολο;;
Να γδυθείς;;
Να χορέψεις;;
Δίπλα στις πλάκες των Τάφων
Να θες απεγνωσμένα
Να λευτερώσεις τους Νεκρούς;;
Ρώτα τους Ενορίτες
Ρώτα τους Προεστούς
Τους Γραμματείς και Εκλεγμένους
Τους Επιστήμονες ρώτα
Τους Ιερείς και τους Γειτόνους
Ρώτα τους Συγγενείς και Φίλους
Όλοι θα σου μιλήσουν για «Ελεύθερη Βούληση»
Πως «δεν θα σε τιμωρήσουν», θα πουν
Ενέργειες του Σατανά
Σωματικά υγρά ανεξέλεγκτα
Προβλήματα εμμηνόρροιας
Κωλίτιδες
Εμετοί
«Τι σπρώχνεις ρε μαλάκα;»
Και τάχα με σπλαχνίζεσαι
Επειδή δεν δύναμαι
Το βιογραφικό να υπολογίσω Χρόνο
Αυτό είναι!
Εκεί που αναζητάς κανένα πήδημα
Καθαρίζεις όσους καριόληδες σου κάθονται
Οξύμωρον!
Ξαφνικά απλώνεται καπνός παντού
Όλα τα γεννήματα με τα ρουθούνια κάτω
Κάτω απ’ την επιφάνεια του Νερού
Πνιγμένα πρόβατα στον πυθμένα
Θερίζει η ευλογιά τα Πτώματα
Δεν είναι δίκαιος ο Κόσμος άλλωστε
Στο myΚΕΠ-live δίνεις αναφορές
Οι άνθρωποι φανερώνονται σε ψεύτικους Τόπους
Αγορές – Μεροκάματα
Στολίζουν αυτά που μισούν
Λασπώνουν όσα αγαπούν
Άσχημες Πόλεις σε Λατομεία ανάμεσα
Τόσο άθλιες που οι εκρήξεις ανοίγουν αμέσως
Φρεσκοσκαμμένους τάφους
Οι Κάτοικοι μπήγουν στα σωθικά τους το μαχαίρι
Και κατεβαίνουν υπνωτισμένοι στα Έγκατα
Μ’ ένα σφύριγμα συγκεντρώνονται Μπάτσοι
Με ψαλιδιασμένα μουστάκια και ορκισμένοι
«Τον Κόσμο ν’ αλλάξουν»
Φτυαρίζουν το Χώμα γρήγορα
Σκεπάζοντας τα μνημούρια
Μαζί κι όσα Κορμιά στήριξαν τις ορμές μας
Ρίγος τραχύ με διαπερνά
Σαν ξέρω πως μπορώ
Τον Γείτονα να μπουντρουμιάσω δίχως αιτία υπαρκτή
Πιόνι!
Πιόνι στα δάχτυλά μου εξαρτημένο
Όταν η Ώρα σημάνει μεσάνυχτα
Αρχίζει το παιχνίδι του Θησαυρού
Σάρκες φθαρμένες να στείλεις σε Κιβούρι
Μα πάντα ένα Πτώμα περισσεύει
Τα ΜΜΕ και η Βουλή μαχαίρια ακονίζουν
Ανεμίζοντας χαρτοδόλαρα σαν ξεδίπλωτα σημαιάκια
Νύφες πολλές και άγριες με στεγνωμένα σκέλια
Δεν είναι ο Τόπος για να ‘σαι Αμέριμνος
Αρκεί να δειγματίσεις τους «Κατάδικους»
Ούτε ποιος μας γεννά μέσα στη Μήτρα δεν γνωρίζουμε
Μετά θα το ρίξω κι εγώ στη Λογοτεχνία
Πλυντήριο άριστο το μυθιστόρημα
Κυρίως το «ιστορικό»
Ξεπλένουν τα εγκλήματα Παππάδες κι Ειδικοί
