Γράφει  η  Ευαγγελία  Τυμπλαλέξη.

Με θυμάσαι; Δεν με θυμάσαι;

Θα σου επιβληθώ για να με θυμάσαι!

Βρίθουν  τα  Μέσα  Δικτύωσης   από φωτογραφίες

Σε θάλασσα ή βουνό-Σε χώρους αναψυχής ή στο σπίτι

Σε συζητήσεις βαρύγδουπες ή χαλαρές στιγμές

Σε χώρους εργασίας για να δηλώνεται η ταυτότητα

Διότι χωρίς ταμπέλα ενδεικτική είσαι ένα Τίποτα

Είσαι party animal ή οπαδός του Μεγάρου;

Ακούς rock ή Χατζιδάκι-Φοράς στρινγκ ή βράκες;

Είσαι ξανθός ή μελαχρινός- Αδύνατος ή χοντρός;

Νέος ή διανύεις τη μέση ηλικία;

Μουσουλμάνος ή Χριστιανός;

Πρόσφυγας ή αυτόχθονας-Ημεδαπός ή αλλοδαπός;

Αυτοαποκαλείσαι επαναστάτης αλλά ζεις βολεμένα;

Αυτοαποκαλείσαι βολεμένος εκ πεποιθήσεως;

Είσαι παντρεμένος αλλά έχεις πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις;

Είσαι ελεύθερος αλλά συστήνεσαι ως πολυγαμικός;

Είσαι αντισυστημικός κι όλες σου οι ενέργειες μες στο σύστημα;

Παραπονείσαι για έλλειψη συναισθημάτων;

Αλλά οι κύκλοι σου ομόκεντροι γύρω απ’ τον εαυτό σου;

Σ’ έρωτες ανούσιους αναλώνεσαι θερινούς

Χωρίς καμιά διάθεση χρωματικής επεξεργασίας;

Δηλώνεις ανεξάρτητος αλλά καραδοκείς τα likes

Την επιβεβαίωσή σου να σφυγμομετρούν;

Πολλές φωτογραφίες!

Ρετουσαρισμένες προς αποφυγήν απόρριψης

Διότι η απόρριψη σε σκοτώνει

Κι εσύ ζεις για των μορφών την απερίσταλτη εικονικότητα

Και πρέπει να γίνεις κάτι που θα αρέσει

Στον πάγκο, τ’ αστεία δίποδα, της πραμάτειας!

Πουλούν εικόνα μ’ αντάλλαγμα λίγη φιλαρέσκειας ηδονή

Σήψη μυρίζει το σφαχτό στο τσιγκέλι

Με τα εντόσθιά του ξεραμένα

Και με τον φόβο του γήρατος ή του θανάτου

Σε χαρακτικά ν’ αποτυπώνεται ασπρόμαυρα

Τα εν δήμω μη εν οίκω…

Κι ο Μεγάλος Αδερφός διόλου δεν δυσκολεύεται

Τα ποντίκια να ξετρυπώσει

Κι η συγκομιδή πάντα φτωχά ν’ αποστρατεύεται

Ξωμένοντας να περιμένει απλά τη σειρά της

Αφού όπως αλήθεια είσαι κανείς δεν σ’ αγάπησε…

* Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.