Ο άνθρωπος δυσκολεύεται, αν όχι αρνείται, να δει κατάματα το ευάλωτον της Ψυχής και το τρωτόν της Σάρκας. Το Ον, έτσι όπως δίνεται στη Φιλοσοφία, αυτογενές ως ενιαία Αρχή του Κόσμου συνυφασμένη με εξαλλαγές και πολλαπλότητες των Φαινομένων που το περιβάλλουν, είχε εξ’ αρχής έναν υπαρκτό Φόβο: το Ον συνίσταται σε μία επ’ άπειρον διαιρετότητα, η οποία δύναται να αναιρέσει πλήρως την υπόστασή του και να το εξωθήσει βαθμηδόν στο Μηδέν.
Ο σύγχρονος Νους ταλαιπωρείται διαποτισμένος με τα στερεότυπα της αιώνιας Ζωής και μάλιστα με κάθε κόστος.
-
Είτε όπως του τα επιβάλει η Θρησκεία, πρωτεργάτις της ηθικοπρακτικής μετατροπής που απαιτήθηκε ανά τους αιώνες, ώστε να εκριζωθεί η αισθητή ποιότητα της πνευματικής υφής ως ανοιχτό πεδίο μνημικής συγκρότησης του Σύμπαντος και γνωσιακής δράσης της Φαντασίας και να αντικατασταθεί η πνοϊκή Κίνηση στην εσωτερικότητα του κάθε Ανθρώπου, συνδεδεμένη πάντα και με όλους τους τρόπους με το Άπειρο, με την απλοϊκή προσδοκία μετάβασης απ’ τον έναν Κόσμο στον Άλλον.
-
Είτε όπως του τα επιβάλει η Επιστήμη, άρρηκτα συνδεδεμένη με την παραγωγή αναγκών και πρωτουργός της βιοπολιτικής τακτικής μεταβολών με σκοπό τη σύσταση ηδονιστικής βιοηθικής, θεμελιωμένη στην κατανάλωση, στην πίστωση, στη δαπάνη. Κάτι που απολήγει σε μετασχηματισμό γενικότερο του βιοτικού ύφους, με το οποίο Άνθρωπος πλέον ενσωματώνει έναν ορθολογιστικά ναζιστικό τρόπο αντιμετώπισης του Βίου, με το επικάλυμα πάντα του ανθρωπισμού, και αποκόπτεται από τη χωρική δυναμική του Απείρου. Συρρικνώνεται σε στενό παραπέτασμα εξειδίκευσης υιοθετώντας την αριστοτελική αντίληψη πως «η περατότητα του Κόσμου επαληθεύεται απ’ το γεγονός πως πέρα από τα όριά του δεν υπάρχει συνέχισή του αλλά το Κενό». Κατά συνέπεια κι επειδή ακριβώς θέτει παντού φαινομενικά όρια, χάνει τη δυναμική της σχέσης του με το Κενό, του οποίου η «κενότητα» συναρτάται από τη φύση της με τη δυνατότητα να περιέχει έστω και κάτι το ελάχιστο.
~ ~ ~ ~
Κυβερνήτες και κυβερνημένοι κουνούν το δάχτυλο ωσάν να κραυγάζουν: «Όσοι ζητάτε ελευθερία, είστε άρρωστοι»!
(Ακούστε ηχογραφημένη την 1η Πράξη του κειμένου εισαγωγής)
(Ακούστε ηχογραφημένη την 2η Πράξη του κειμένου εισαγωγής)
(Ακούστε ηχογραφημένη την 3η Πράξη του κειμένου εισαγωγής)
(Ακούστε ηχογραφημένη την 4η Πράξη του κειμένου εισαγωγής)
(Ακούστε ηχογραφημένο το Επίμετρο του κειμένου εισαγωγής)
(Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της εισαγωγής του έργου σε μορφή pdf)
~ ~ ~ ~
Το έργο «Άρρατοι σε Χρόνια Παν-Δρυμείας» είναι μία ποιητική Παρωδία, η οποία πλαισιώνεται από Εικόνα-Λόγο-Ήχο, και «δίνει βήμα» σε ετερόκλητους χαρακτήρες, οι οποίοι μονολογούν όντας εγκλωβισμένοι στην Εικονική Τραγικότητα.
Το έργο είναι χωρισμένο σε τέσσερα κύρια μέρη και κλείνει με το επίμετρό του.
Ομοίως και κάθε μονόλογος είναι χωρισμένος σε τέσσερις πράξεις.
Κάθε μονόλογος θέτει στο μικροσκόπιο του θεατή-ακροατή μία προσωπικότητα, η οποία προσηλώνεται στην προσέγγιση του «εφιαλτικού καθορισμού» της λόγω του εγκλεισμού και της στέρησης Ελευθερίας.
Κάθε προσωπικότητα ωστόσο δύναται να σπάσει το πλαίσιο της κανονικότητας και τον εγκλεισμό με ατομική προσπάθεια και να διαβεί το Ρέον Ποτάμι.
Ταυτόχρονα η κάθε προσωπικότητα δίνει τη σκυτάλη στον επόμενο χαρακτήρα, που θα μονολογήσει επί σκηνής, λειτουργώντας ως ψηφίδα του Όλου, αφού συναρμόζει στο ευρύτερο ύφος της θεματικής του έργου.
Με τη λέξη άρρατος, η οποία δηλώνει το αμετάβλητον της Γνώμης, συνδέεται ο Θεός Άρης.
Θεός του Πολέμου, ο οποίος δεν πολεμά από ξεροκεφαλιά αλλά επειδή η βαθιά του καλλιέργεια τού επιτρέπει να έχει γνώση του ορθού και του δίκαιου.
Ο Θεός Άρης δεν διαπραγματεύεται, επειδή τότε θα είναι υποκείμενος σε δώρα-χρήματα-εξουσία.
Πολεμά για την Ελευθερία χωρίς να υποκύπτει σε υποσχέσεις, επειδή γνωρίζει πως αυτό που θέλουν να του πάρουν, σε αντάλλαγμα αυτών που ενδεχομένως τάζουν να του δώσουν, δεν ανταλλάσσεται με τίποτα.
Είναι αυτό που πρέσβευαν οι Κυνικοί: «η ευδαιμονία βασίζεται στην αρετή και αυτή πάλι στη γνώση, η οποία, εφόσον κατακτηθεί, δεν χάνεται ποτέ»
Η Τέχνη λοιπόν υπάρχει για να Αμφισβητεί.
Και όχι για να συμπορεύεται με την Εξουσία
Ειδάλλως βυθίζεται σε Αφώτιστα Δωμάτια…
~ ~ ~ ~
Η ποιητική Παρωδία «Άρρατοι σε Χρόνια Παν-Δρυμείας» παρουσιάζεται με τις εξής ποιητικές ψηφίδες:
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο
Μέρος 4ο
Επιμετρο
~ ~ ~ ~
Βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε:
-
Άγγελος Χανιώτης, «Θεατρικότητα και δημόσιος Βίος στον Ελληνιστικό Κόσμο», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Απρίλιος 2009.
-
Δενδρινός Νίκος, «Ηράκλειτος: Κήρυγμα για στάση ζωής», Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1996.
-
Διογένης Λαέρτιος, «Διογένης ο Κυνικός», Εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 2012.
-
Ζενέλης Πάνος, «Αρχαίοι Έλληνες Κυνικοί φιλόσοφοι και όψεις του κυνισμού στη σύγχρονη εποχή», Εκδόσεις Μέδουσα, Δεκέμβρης 2020.
-
Ηράκλειτος, «Ηράκλειτος ο Εφέσιος», Πανεπιστημιακές εκδόσεις Θεσσαλίας, Βόλος 2003.
-
Ηλίας Πετρόπουλος, «Το Άγιο Χασισάκι», Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2019.
-
Ηλίας Πετρόπουλος, «Το Εγχειρίδιον του Καλού Κλέφτη», Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2019.
-
Ηλίας Πετρόπουλος, «Το Μπουρδέλο», Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2014.
-
Μαρία Σεφέρου, «Άνθρωπον ζητώ – Οι αρχές της κυνικής φιλοσοφίας», Εκδόσεις Κάδμος, Αθήνα 2008.
-
Κυριάκος Σιμόπουλος, «Μυθοπλαστία όλες οι θρησκείες της Οικουμένης», Εκδόσεις Πιρόγα, Αθήνα, Έκδοση 3η.
-
Νίκος Σκουτερόπουλος, «Οι Αρχαίοι Κυνικοί», Εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 1998.
-
Ταμπάκης Νίκος, «Ηράκλειτος και σύγχρονος κόσμος», Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2006.
-
Χρηστίδης Θεόδωρος, «Ο Ηράκλειτος, ο κόσμος και ο Θεός», Εκδόσεις Εξάντας, Αθήνα 2009.
-
Agamben Giorgio, «Η μορφή της Ζωής», μτφρ Παναγιώτης Καλαμαράς, Εκδόσεις Ελευθεριακή Κουλτούρα, Αθήνα 2019.
-
Albert Camus, «Le myth de Sisyphe», Editions Gallimard, Paris 1942.
-
Amartya Sen, «Η ιδέα της δικαιοσύνης», μτφρ Γιώργος Χρηστίδης, Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, Φεβρουάριος 2015
-
Ernesto Sabato, «Ετεροδοξία», μτφρ Κώστας Παναγιωτίδης, Εκδόσεις Νησίδες, Αθήνα 2004.
-
Ernst Bloch, «Φυσικό δίκαιο και ανθρώπινη αξιοπρέπεια», μτφρ Θανάσης Γκιούρας, Εκδόσεις ΚΨΜ, Αθήνα 2015.
-
Bourdieu Pierre, «Η διάκριση», μτφρ Κική Καψαμπέλη, Εκδόσεις Πατάκης, Αθήνα 2015.
-
Bertolt Brecht, «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια», μτφρ Βεργωτής Βασίλης, Εκδόσεις Στοχαστής, Αθήνα, Μάιος 2010.
-
Bruno Giordano, «Περί του Απείρου, του Σύμπαντος και των Κόσμων», μτφρ Ισιδώρα Στανιμεράκη, Εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2015.
-
Bruno Giordano, «Περί Μαγείας», μτφρ Ευγενεία Γραμματικοπούλου, Εκδόσεις Εξάντας, Αθήνα 2011.
-
Curcio Renato, «Η εικονική Αυτοκρατορία», μτφρ Παναγιώτης Καλαμαράς, Εκδόσεις Ελευθεριακή Κουλτούρα, Αθήνα 2016.
-
Guy Debord, «Η Κοινωνία του Θεάματος», Έκδοση 5η, μτφ. Πάνος Τσαχαγέας-Νίκος Αλεξίου, Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα.
-
Faun Feral, «Χαοτικά Μανιφέστα», Εκδόσεις Δαίμων του Τυπογραφείο, Νοέμβριος 2019.
-
Antonio Gramsci, «Η οργάνωση της κουλτούρας», μτφρ Παπαδόπουλος Θάνος, Εκδόσεις Στοχαστής, Αθήνα, Φεβρουάριος 2005.
-
Michel Foucault, «Για τη λαϊκή Δικαιοσύνη», μτφ. Αντώνης Μαούνης, Εκδόσεις Εξάρχεια, Αθήνα 2002.
-
Michel Foucault, «Εξουσία, Γνώση και Ηθική», μτφρ Ζήσης Σαρίκας, Εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα 1987.
-
Michel Foucault, «Sécurité, Territoire, Population – Cours au Collège de France. 1977-1978», Editions Gallimard Seuil, Paris 2004.
-
Michel Foucault, «Les mots et les choses», Editions Gallimard, Paris 1990.
-
Heidegger Martin, «Λόγος, μοίρα, αλήθεια», μτφρ Αβραμίδου Ιωάννα, Εκδόσεις Πλέθρον, Φεβρουάριος 2009.
-
Illich Ivan, «Κοινωνία χωρίς σχολεία», μτφρ Βασίλης Αντωνόπουλος & Δημήτρης Ποταμιάνος, Εκδόσεις Βέργος, Αθήνα 1976.
-
Kahn Charles, «Η τέχνη και η σκέψη του Ηράκλειτου», μτφρ Αναστασοπούλου Καλιόπη, Εκδόσεις Ενάλιος, Απρίλιος 2011.
-
Jacques Lacarrière, «Στα Άδυτα των Μύθων», μτφρ Τερέζα Παναγιώτου, Εκδόσεις Χατζηνικολή, Αθήνα 2007.
-
Lasch Christopher, «Η εξέγερση των ελίτ και η προδοσία της Δημοκρατίας», μτφρ Τομανάς Βασίλης, Εκδόσεις Νησίδες, Αθήνα 2006.
-
Lasch Christopher, «Η κουλτούρα του Ναρκισσισμού», μτφρ Τομανάς Βασίλης, Εκδόσεις Νησίδες, Αθήνα 1999.
-
Errico Malatesta & Berneri, «Η κατάργηση και εξολόθρευση του Κράτους», μτφ. Βασίλης Τομανάς, Εκδόσεις Κατσάνος, Θεσσαλονίκη.
-
Μαρίενγκοφ Ανατόλι, «Οι Κυνικοί», μτφρ Τριανταφυλλίδης Δημήτρης, Εκδόσεις s@mizdat, Δεκέμβρης 2020.
-
Max Nettlau, «Ιστορία της Αναρχίας»,Έκδοση 3η, μτφ. Σύλβια Μ.Κ., Εκδόσεις Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1999.
-
Nussbaum Martha, «Η θεραπεία της επιθυμίας», μτφρ Γιάννης Αβραμίδης & Μυρτώ Πανταζή, Εκδόσεις Θύραθεν, Θεσσαλονίκη 2009.
-
Spinoza Baruch, «Περί Ελευθερίας της Σκέψης σε ένα ελεύθερο Κράτος», μτφρ Επαμεινώνδας Βαμπούλης & Άρης Στυλιανού, Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2014.
-
Max Stirner, «Ο Μοναδικός και η ιδιοκτησία του», μτφ. Ζήσης Σαρίκας, Εκδόσεις Θύραθεν.
~ ~ ~ ~
Οι ηχογραφήσεις επενδύθηκαν με μουσική
Μουσική που συνοδεύει την 1η Πράξη:
-
Φρυγικός αυλός – Έλυμος
-
Άνεμοι της Ιθάκης
-
Βορειοηπειρωτικο Μοιρολόι – Κλαρίνο
-
omnia_Naked Harp
-
Ούτι – Ελληνικά Μουσικά Όργανα
Μουσική που συνοδεύει την 2η Πράξη:
-
Hossein Alizadeh – Mahtaab
Μουσική που συνοδεύει την 3η Πράξη:
-
Βαλάση Στέλλα – Σαντούρι
-
Omid – Σαντούρι
-
Κυριακή Δερέμπεη – Σαντούρι Περσικό
Μουσική που συνοδεύει την 4η Πράξη:
-
Black Hill & Silent Island – Tales of the night forest
Μουσική που συνοδεύει το Επίμετρο:
-
Rabih Abou-Khalil – When The Lights Go Out
-
Rabih Abou-Khalil – Story Teller
-
Rabih Abou-Khalil – Nadim
~ ~ ~ ~
-
Κείμενο: Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
-
Ηχοληψία, Επιμέλεια Ήχου & Μίξη Ήχου: Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
-
Ανάγνωση: Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
~ ~ ~ ~
Ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους
Για την διάθεση κι επιμονή τους
Παρά τις αντίξοες και απαγορευτικές συνθήκες
Να συμμετέχουν και να προσφέρουν στο έργο
Κάτι απ’ τον εσώτερο ταλανισμό τους
~ ~ ~ ~
Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.
