Οι ερωτικές εκφάνσεις του Οργασμού…
Όταν δύο Ποταμοί αναμειγνύουν τα Νερά τους, γίνονται κοινωνοί σε μιαν ερωτική πράξη.
Όταν η Σκέψη αποτυπώνεται ως ποιητική προέκτασή της, είναι σαν να εξιστορεί τις παράτολμες περιπέτειές της.
Η αμοιβαία σχέση ανάμεσα στις αφηρημένες έννοιες της διάνοιας και στις εικόνες των αισθήσεων ή της φαντασίας είναι πράγματι ένα ισχυρό θέμα μεθερμήνευσης.
Ο Ποιητής εξαντλεί τη μοναχικότητά του οικοδομώντας εντέχνως μία υβριδική σφαίρα ιδιωτικής ανεξαρτησίας, αναδεικνύοντας τον θεμελιακό χαρακτήρα της πολυμορφίας του, καταθέτοντας τις ψηλαφητές και ταυτοχρόνως άθικτες ενστάσεις του, αποφεύγοντας την υπέρμετρη όξυνση αντιθέσεων.
Όταν ο κονδυλοφόρος ενσκήπτει σαν γεγονός βίαιο και τραχύ, όταν κονδυλοφόρος και σελίδα λευκή συμπλέκουν τους βραχίονές τους, αναλύονται σε μιαν ατέρμονη συνουσία…
Όταν οι εσώτερες κραυγές συνομαδώνονται στη λάβα και το ηφαίστειο εκρήγνυται, ο Δημιουργός δημοσιεύει την Ποίησή του και κατακτά σταδιακά την προσωπική αυτονομία του μέσα σ’ ένα εν γένει εχθρικό περιβάλλον…
Τότε είναι που αφήνεις τη Φωνή σαν πλάνητα πολυμήχανο.
Τότε είναι που δεν ξέρεις αν ισορροπείς σε όλες τις προτεινόμενες ή προτασσόμενες ακμές.
Κι όλα τα μύχια σύμβολα συλλειτουργούν κι ανεμίζουν ένα Πένθος και μία Λύπη, εγγυητικά της ερημίας του Ανθρώπου…
Κάθε ποιητικό έργο ισοδυναμεί με μακιαβελικό εκτοπισμό των τρόπων διακυβέρνησης…
ΒΙΒΛΙΑ:
Άρρατοι σε χρόνια Παν-Δρυμείας
Ετυμόλογοι Γλύφτες
Έσω-Φρενών
Βρυώδη Μαυσωλεία
Επιμενίδειος Οίστρος
Στις ακρώρειες της Μοναξιάς
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω
* Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.
