Το Άλας της Γης
Με τη Δίψα στα μάτια
Δοχεία leden κι αύριο η Φθορά
Παίρνει τα Οστά
Οι Άνεμοι μέσα μας
Μες στον Ασκό με δέρμα σχισμένο
Ο Ήχος ο παχύρρευστος
Στης Ενηλικίωσης το Σφαγείο
(Αυτές οι Κηλίδες στη Θάλασσα)
Οι Άνεμοι μέσα μας
Μας κυκλώνει η Γραμμή του Ύπνου
Έτσι μες στον Ασκό μας
Στον Ήχο τον παχύρρευστο
Μιας Μοίρας που καραδοκεί να μας πουλήσει
Αμέσως και Πρώτη στης Ενηλικίωσης το Σφαγείο
Μέσα μας οι Άνεμοι
Αντί για Δάφνες Μικρόφωνα
Η Μοναξιά ιδρωμένη
Χωρίς Νερό Πικρό Κανένα
Κανένα πηγάδι το Έρεβος δεν ορίζει
Η διάφανη περίμετρος του φεγγαριού είναι το Θυσιαστήριο
Στου κάθε δίποδου τα Μύχια φυτεμένος κι ένας Νεκρός
Αντί για Δάφνες στολισμένοι με μικρόφωνα
Phantom power
Οι Άνεμοι μέσα μας
Μες στον Ασκό
Με Δέρμα σχισμένο
Κανένα πηγάδι
Το Έρεβος
Κανένα Φαράγγι δεν λύνει
Ιλιγγιώδη Αινίγματα δεν λύνει
Αν πρώτα την ιδρωμένη Μοναξιά δεν ανελκύσει
Κάτω απ’ τον Ίσκιο και την παγωμένη ματιά της Θάλασσας
Ο Δήμιος στερεώνει σε κάθε Κλουβί μία Μέγγενη
Αλέκτορας μοχθηρός
Άραξε
Είν’ η Μάνα που ράντισε τον Ομφαλό μας με αλάτι
Στα τανκ που μας τσάκισαν στην Αλάνα
Καύσιμα έβαλε ο Πατέρας
Πάνω στην τρωική την Άμμο
Χωρίς Πόνο κανένας
Νους δεν βρίσκει Κανένας
Αγριόβραχο να εμπιστευτεί
Πάνω στην τρωική την Άμμο
Το Πλήθος το προθανάτιο ένας Αλέκτορας μοχθηρός
Mε δηλητήριο στα Βέλη μνημονεί
Μπορεί να χρειάζεται να ξοφλήσω
Τους ιατρογενείς καρκίνους στο Μουνί μου
Χρειάζεται να ξοφλήσω
Οι Σειρήνες
Χωρίς αποκλεισμένο μονοπάτι Καμιά
Καμιά ενότητά μας δεν φανερώνεται
Καμιά ποικιλία μας δεν φεύγει απ’ τη θέση της
Κάτω απ’ το Χειροκρότημα των Φοβισμένων
Οι Πωλητές βασανιστήρια εμπορεύονται
Με τη Δίψα στα Μάτια δεσμεύουν την Αγωνία
Τα παράθυρα ξερνάνε δόγματα
Ω! Κράτος με την «ανθρωπιστική ευθύνη»
Άραξε
Ορίζεται το Έγκλημα με των Λέξεων την Άμυνα
Η Φθορά βρίσκει τους Δύτες στον Βυθό
Το Νεροσέντονο μια πελώρια Σκακιέρα
Ω! Κράτος με την «ανθρωπιστική ευθύνη»
Ορίζεται το Έγκλημα μες στων Θεσφάτων τ’ Αχαμνά
Χωρίς ενστάσεις κι αμφισβήτηση Όλα
Όλα τα Δισκοπότηρα ανακυκλώσιμα μες στων Θεσφάτων τ’ αχαμνά
Η Εκάβη στον Ποταμό
Ω! Κράτος με την «ανθρωπιστική ευθύνη»
Η Εκάβη στον ποταμό Σαγγάριο του Έκτωρα σπέρνει τα οστά
Μ’ ένα σφυρί στο εύθραυστο Σύνορο και διόπτρες
Τη Μέρα την ύστατη κατασκοπεύοντας
Χάθηκαν οι Πόλεμοι χωρίς να ξεσπάσουν
Δοχεία Leden
Ήχος ο παχύρρευστος
Στης Ενημικίωσης το Σφαγείο
Αντί για Δάφνες
Μικρόφωνα
Η Μοναξιά ιδρωμένη
Πάνω στην τρωική την Άμμο
Αλέκτορας μοχθηρός
Ω! Κράτος με την «φιλάνθρωπη Μέριμνα»
Άραξε
Η Φθορά θα σ’ εύρει κι αύριο..
Οι Άνεμοι Μέσα μας
Ω! Κράτος με την «φιλάνθρωπη Μέριμνα»
