Οι «θεράποντες των Θεών» διαπράττουν καπηλεία της πνευματικής απόγνωσης των λαών και οι «ταυραμπάδες της πολιτικής» εργαλειοποιούν την κοινωνική-οικονομική-πολιτισμική μικροθυμία. Αν ο «πιστός» εγείρει θέμα άμωμης συμπεριφοράς στους πρώτους, προκειμένου να καλλιεργείται αβίαστα στα ενδόμυχα η εμπιστοσύνη σχετικά με τη διαμεσολάβηση με την «άλλη ζωή», ομοιοτρόπως οφείλει να πατάσσει την «κοινωνική πορνογραφία», εκπεφρασμένη στα δεινά της ανεργίας-του νεοπλουτισμού-των ανισοτήτων-της φτώχειας-των παραγκωνισμών. Οι «αρχιερείς» του δημόσιου βίου και οι «στρατηλάτες» των διασωστικών παρεμβάσεων ας αναλογιστούν τις μελανές κηλίδες, οι οποίες αμαυρώνουν τις βάσεις του κοινωνικού ιστού.

Ο όρος «ισχυρή οικονομία», που κλασαυχενιζόταν η κυβέρνηση Σημίτη, όταν μας έσερνε απ’ τα μαλλιά στο βωμό της νομισματικής εξισώσεως κληροδοτήθηκε από απλοϊκή κι αβάσιμη θριαμβολογία, η οποία δεν στηριζόταν σε σταθερά θεμέλια αναλύσεων. Οι Υπουργοί φόρεσαν των πορφυρογέννητων τα μαλάματα κι άρχισαν να δημαγωγούν με τα κόκκινα πέδιλά τους, ώστε να πραγματοποιηθεί σε τελετή αναγόρευσης κλειστή και θεία χάρητι η στέψη του ευρώ, ν’ αναρρηθεί στον θρόνο σαν τύραννος κι αποκλειστικός τοποτηρητής του δημοσιονομικού ισοζυγίου.

Μετά το 2005 άρχισε να αχνοφαίνεται το τρωτόν του «σκληρού πυρήνα» της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ο οποίος μπορεί αρχικά να δημιουργήθηκε προς χειραγώγηση της ευρωπαϊκής επικράτειας και προς όφελος του γαλλο-γερμανικού άξονα αλλά κατέληξε να αμύνεται ενάντια στην αδυσώπητη και πολυπλόκαμη διείσδυση των ΗΠΑ. Το σκληρό νόμισμα προσφέρει τα εχέγγυα νομισματικής σταθερότητας, τα οποία όμως κλυδωνίζονται απ’ τους ισχυρότερους εταίρους, διότι όπου «εταίρος» για τις λιγότερο εύρωστες οικονομίες σημαίνει υπαρχηγός, δηλαδή υποτελής, ο όρος εισάγεται σαν «μόδα». Βέβαια άλλα κράτη ανά τον κόσμο, στα οποία είχε πριν χρόνια εμφανιστεί η «ανθρωπιστική παρέμβαση» του ΔΝΤ και των ΗΠΑ, είχαν καταβαραθρωθεί πολύ νωρίτερα.

Εν παραδείγματι το 2001 η Αργεντινή κατανοούσε υπό βίαιες συνθήκες πως η «δολλαριοποίηση» του νομίσματος λειτούργησε σαν κύριος συντελεστής επιτάχυνσης της πλήρους αποσάθρωσης του οικονομικού της βάθρου. Η κατάρρευση επήλθε κυρίως με την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στου ιδιώτες επενδυτές και συνακόλουθα οι χρηματιστικές αποδόσεις κατίσχυσαν των πραγματικών, αποσπώντας στομφώδεις διθυράμβους απ’ το βόριο ημισφαίριο της αμερικανικής ηπείρου, αλλά βυθίζοντας σε εφιαλτικό πανδαιμόνιο τον κοινωνικό-οικονομικό ιστό της χώρας του νότιου ημισφαιρίου.

Ο Έλλην ασθενής…

Το ευρωσύστημα τυγχάνει αυτό-εγκλωβισμού στη ρότα της νομισματικής-δημοσιονομικής πειθαρχίας. Αντί να υποβοηθά τις προβληματικές οικονομίες με προσαρμογή σε ανοδική δυναμική, ωθεί σε νομιμοποίηση υπερσυγκέντρωσης του χρήματος στην ολιγαρχία των μεγαλοεταιρειών.

Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος μόνο κατά την οκταετία 1997-2005 το ελληνικό Δημόσιο κατέβαλε συνολικά 208 δις. Ευρώ στους πιστωτές του, χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο το χρέος της χώρας, τουναντίον να το εκτοξεύει σε υπερδιπλασιασμό, από 105 σε 184,5 δις. ευρώ.

Ενώ διανύαμε θριαμβεύουσα περίοδο εκσυγχρονισμού κι ανοδικής σταθερότητας κι ενώ το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα κάλπαζε κι αυτό με αύξοντες ρυθμούς, το χρέος υπερφαλάγγιζε την καμπύλη της στατιστικής του εισοδήματος. Για να φτάσουμε εν έτει 2017 και οι ετήσιες πληρωμές τόκων να απορροφούν ποσά υπερτέρως δυσανάλογα απ΄ την ετήσια αύξηση ετήσιου εισοδήματος.

Με μαθηματική ακρίβεια και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις στα Οικονομικά ακόπως τεκμαίρεται πως όσα μνημόνια κι αν επακολουθήσουν ο ασθενής δεν θα ανανήφει. Αδόκιμο σαφώς να μην σημειωθεί πως σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν δεσμεύεται απ’ τους δανειστές τόσο υψηλό ποσοστό του εθνικού εισοδήματος.

Η ομπρέλα της αμερικανικής Δύναμης…

Οι ΗΠΑ προσφέρουν αρωγή μόνο σε περιοχές πλούσιες σε φυσικούς πόρους, οι οποίες αποτελούν ενοποιημένες οικονομίες, ώστε να μπορούν να τις διασπάσουν προς όφελός τους. Οι υποτιθέμενοι «άξονες του Κακού» ανά τον κόσμο ως επί το πλείστον συνιστούν σκληροπυρηνικά κι εύρωστα καθεστώτα με διάθεση αυτονόμησης και κατ’ εφαπτομένη αυτομόλησης απ’ το αμερικανικό άρμα.

Η Ελλάδα σίγουρα δεν διαπνέεται από οίστρο απεμπόλησης αλλά είναι μέρος του αιγαιακού συμπλέγματος, ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας της γεωπολιτικής τεκμηρίωσης της απόλυτης ηγεμονίας των ΗΠΑ. Τα γεράκια της Ουάσινγκτον αντιμέτωπα με την Κίνα, τον κυριότερο εχθρό της, «συλλέγουν πιστούς ή εταίρους» προς εφαρμογή των στρατιωτικών σχεδιασμών προσαρμογής των λαών στο πλαίσιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων ή του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου. Στη μία ή στην άλλη περίπτωση διακυβεύονται τα ενεργειακά πλεονάσματα ή αποθέματα.  Η Ελλάδα δεν κάνει τίποτ’ άλλο παρά να ακολουθεί κατά γράμμα τον «Οδικό Χάρτη», που οραματίστηκε ο Μπους το 2003 και ο οποίος θεμελιώνεται σε δύο φάσεις, τη ρητορική και την πράξη.

Στο επίπεδο της ρητορικής το κουαρτέτο ΟΗΕ-Ε.Ε.-Ρωσία-ΗΠΑ μάχεται για ανατροπές «απάνθρωπων καθεστώτων» και για εγκαθίδρυση της Ειρήνης, με τους τρόπους και τα μέσα που αναφέρθηκαν στα ως άνω παραδείγματα. Στο επίπεδο της πράξης του «Οδικού Χάρτη» η διαδικασία σταθεροποίησης κι ασφάλειας δεν αφορά μόνο την επίμαχη ζώνη Ισραήλ-Παλαιστίνη, αλλά και όλα τα πιθανά εδάφη ανά τον κόσμο, ικανά να προσκυνήσουν την παμμέγιστη ηγεμονία των ΗΠΑ.

Προς τα παρόν ας αρκεστούμε στα συσσίτια της Εκκλησίας, η οποία επικαλούμενη το λαϊκό πάλι συναίσθημα τα διανέμει όχι ξοδεύοντας απ’ τον «κορβανά του Θεού» αλλά απ’ το υστέρημα των ίδιων των πολιτών, οι οποίοι τρέχουν να γεμίσουν τα καροτσάκια στα σούπερ-μάρκετ, που φέρουν το ταμπελάκι της Ιεράς Μητροπόλεως…

Pages: 1 2