Όταν σκάλισα το στόμα μου στο Γρανίτη
Και οι Καλωδιωμένοι μουρμουρίζαν
Στο live streaming τα εμβόλιά τους
Μέσα στην Απραξία της επιβίωσης
Κόλυβα εκζητώντας κι επιδόματα
Δεν αναπολούσα κατάρες
Ήταν απλώς το Great Reset
Σε φόντο γκράφιτι
Ύστερα γιόμισαν τα μάτια Αίμα
Για τη διάχυση της Φωτιάς
Και το ιατρικό ανακοινωθέν φοβόταν
Την τεχνική Πτήσης εγωιστικής

(Δεν προλαβαίνω τώρα
Ν’ αναγνωρίσω το πτώμα)

Με φίμωτρο Κουφάρια στην ουρά των Α.Τ.Μ
Άφρυδοι κι Ατσίνοροι πέτρες μαζεύουν στο Πηγάδι
Αλάργα από Σεισμούς και Θύελλες

Μου είπαν να κλάψω
Μου είπαν να κλάψω
Μου είπαν να κλάψω

Τα οδοιπορικά μου είναι ολίγον ιπτάμενα
Με την «ευθύνη» του Υπηκόου
Και του Αυτοκράτορα την πυγμή

~ ~ ~ ~

Είδα με λύτρωση να σκούζει
Πάνω σε τάφο φρεσκοχτισμένο
Τρυπούσε με το κοντάρι τον Θεό
Κι έβγαζε selfies ο Άνθρωπος εμμονικά
Πάντως δεν είμαι «Θρήσκα»
Δεν είμαι μήτε του «Διαφωτισμού»
Δεν είμαι καν «Κοινωνικός Πυρήνας»
Απ’ τους καθαγιασμένους, ξέρεις
Π’ αλλάζουν δέρμα στο τσιμέντο πάνω
Απ’ την ωμή εκμετάλλευση σε πνεύμα δουλικό
Ύστερα κόπωση μ’ έπιασε βαθειά
Με τους «Συνοδοιπόρους»
Σε «αναζήτηση ταυτότητας»
Στου Κούκου τη Φωλιά

Μέσα στον Βάλτο τον «Κοινωνικό»
Τη φύση τους τη φασιστική τ’ ανδρείκελα
Διπλώνουν στο καλαθάκι

Εδρεύει η «μαζική ταυτότητα»
Οι παλιοί μου συμμαθητές
Στις άχαρες πόλεις

Βάσανο το φώς το επίμονο του Projecteur
Ρουλέτα ρώσικη και δεν σηκώνει αναβολή
«Κοινωνικοί Βοσκοί» να Τους φορέσουν το γοβάκι

~ ~ ~ ~

Λοιπόν δεν γράφω για σένα αναγνώστη
Δεν γράφω καν για προβολή
Απλώς μ’ αρέσει να σκοτώνω
Να νιώθω ακόμη πως υπάρχω
Τίποτ’ άλλο δεν το μαρτυρεί

Εδρεύει η «μαζική ταυτότητα»
Χωρίς έρεισμα στο Χάος

Έναν Κόκκο Άμμου ν’αφήσω
Στην Απεραντοσύνη
Όση ελάχιστη Ενέργεια με περιέχει εξαντλώ
Χωρίς Βιασύνη

~ ~ ~ ~

Όταν μου έβγαλα το Μάτι
Και το ασθενικό Πλήθος ξεκοκκάλιζε
Στη σιδερώστρα το ιερό μουνούχι
Δεν είχα πρόθεση να συγκινήσω
Ήταν απλώς το upgrade από κακόβουλο λογισμικό
Μάτια Πνιγμένων και δάχτυλα ισχνά
Διόλου δεν ενοχλήθηκαν απ’ τη Φασαρία
Η δολοφονία στο πεντάγραμμο είναι μελωδική
Ύστερα τρέχαν θάλαμοι σκοτεινοί
Για τη διάχυση του Αρνητικού
Και η Εικόνα θεραπεύτηκε

Απλώς χειρουργώ τις Αλκυονίδες
Μετά απομακρύνομαι
Μη και χρειαστούν Ανάνηψη

Εδρεύει η «μαζική ταυτότητα»
Γεννήθηκαν εδώ
Κατά χιλιάδες

Απλώς φορτίζω τους Προλαλήσαντες
Παγιδευμένος στο Φάσμα των Ενσαρκώσεων
Και των μεταμορφώσεων τη Φυγή

Μη μ’ακούσει Κανείς
Μη μ’ακούσει Κανείς

Μέσα στην Απραξία της επιβίωσης
Πόσο blueprint στη ζούλα για πρωτεΐνες
Κατάρες
Κατάρες
Κατάρες

~ ~ ~ ~

Όταν ασπάστηκα τους Τυφώνες
Βροντόφωνα λύθηκα με ένταση και Ισχύ
Απ’ τα συνθήματα δικαιωμάτων στο σβέρκο
Κρεμάσαν οι Τηλεπωλητές την επικύρηξή μου
«Ιερό», βλέπεις, δεν επέδειξα «Καθήκον»
Τ’ αμέριμνο Κοπάδι στην πεδιάδα της Σήψης
Με «Προστασία» να εξοπλίσω Αντικεραυνική
Το lifestyle της γειωμένης Φαντασίας
Με «Συμβατότητα» δεν προσκύνησα Ηλεκτρομαγνητική
Ύστερα κάρφωσα το σουγιά στο Φάντασμα
Κι έριξα στα στενά μπαρούτι

Αναπαριστώ το Ωράριο
Ταριχευμένη Σύνθεση ξυπνά, κοιμάται κι αφοδεύει
Πήρα κι ένα πλαστά αυθεντικό πτυχίο

Οι Πειρατές στην πλώρη
Οι Πειρατές στην πλώρη
Οι Πειρατές στην πλώρη

Το Χρονόμετρο αναπαριστώ
Στο «chat Δωμάτιο» τα οιδιπόδεια δασκαλέματα
Αγώγιμη σύνδεση σ’ Ολέθρους και Εκθέματα

Γιόμισαν τα Μάτια αίμα
Αλάργα από σεισμούς και Θύελλες
Για τη διάχυση της Φωτιάς

~ ~ ~ ~

«Αναρχικοί» in vitro
Για «Κοινωνικό» μάχονται «Αντιφασισμό»
Ο Καιρός της Συναίνεσης με προφάσεις επίμονες
Σφίγγει γροθιά η Ανθρωπώ γι’ ανούσιους πειρασμούς
Μα ο Λήθαργος πουλιέται με το λίτρο
Στράτα-Στρατούλα τη μπόλιασαν με «Εργατισμό»
Κλίμακα πια καθοδήγησης από «Ειδήμονες»
Η Όψη της παγωμένη σε καγκελένιους φοριαμούς
Κι όλα τ’ αποκαΐδια εκτέλεση σε νίτρο
Ύστερα με σάρωσε του Ποσειδώνα η Τρίαινα
Σ’ ακάθαρτα με πέταε Μέρη μ’ αφοδεύματα
Με σπίρτο όμορφα να φλέγονται
Ο Χάρος σε Όστρακο μου ‘στρωσε
Του Έρωτος σεντόνι

Στους Οίκους Ανοχής αγνότερη η γλάστρα
Κομπολογάκι η Γνώση στα Ιδρύματα
Ο επόμενος underground παρακαλώ
Βυζιά ψάχνουν τα Μούλικα ν’ αρμέξουν

Μου είπαν να γελάσω
Μου είπαν να κλάψω
Μου είπαν να γελάσω
Όλα άχαρα γίνονται
Όταν μου τα λένε
Μη μ’ακούσει Κανείς!
Κι Εσύ!
Μη με ρουφιανέψεις…

Και χρήμα πλαστικό με χέρια στην Ανάταση
Φωνάζει την Αστυνομία η «Γειτόνισσα»
Εγωιστή Αρλεκίνο κι άχαρον εκληρονόμησα

~ ~ ~ ~

Όταν η «προκαθορισμένη Προκοπή»
Φορτισμένη από Αγανάχτηση
Για τα αμυδρά μου αντανακλαστικά
Με τον «κατώτατο μισθό» σχετικά
Μου ‘βγαλε απ’ τα δάχτυλα τα νύχια με τανάλια
Γω ήμουν «Πολική» κι έσπαγα Πάγο
Πιόνια να κάνω τα θρύμματα για τάβλι
Γραφίδα να ‘χω αιχμηρή
Τρόμο στον Ύπνο σας να σπέρνω
Αδιαφορώντας παντελώς
Για την «Απεύθυνση» «Κοινωνική»
Και τα μπουριά της Σόμπας καίγαν
Των Κρανίων την τάπα
Χωρίς καμία αίσθηση

Με το νυστέρι ψιλοκόβω τις Ίνες και τα Κύτταρα
Χώνω στην κοιλιά το «ενδεχόμενο» μιας «Νόσου»
Κάτω απ’ τον βαρύ ζυγό ποινές και τιμωρία

Εδρεύει η «μαζική ταυτότητα»
Οι σχέσεις των δύο «Μεγάλων» Μαζών

Οι έλικες οι διπλοί στη Μίτωση
Πόσο blueprint στη ζούλα για πρωτεΐνες
Γω για καταστροφή φυτεύω σπόρους

Ταριχευμένη σύνδεση ξυπνά
Κοιμάται κι αφοδεύει
«Επιστημονικά» τεκμηριωμένη
Αλάργα από Σεισμούς
Γονατισμένους στο πεδίο Μάχης
Να εκλιπαρούν για «κουράγιο»

Πλάνητες
Με την ευθύνη του Υπηκόου
Πλάνητες
Κάτω απ’ το βαρύ ζυγό

Ξεπηδά η σαφής «Διαταγή»
Μετά απομακρύνομαι

Τη χαώδη σύσταση του Σύμπαντος
Απλώς φορτίζω τους προλαλήσαντες
Του Κινδύνου και της Αναλγησίας

Πλάνητες
Με την ευθύνη του Υπηκόου
Πλάνητες
Κάτω απ’ το βαρύ ζυγό

Δεν προλαβαίνω τώρα
Ν’ αναγνωρίσω το πτώμα
In vitro
Ρουλέτα ρώσικη
Και δεν σηκώνει αναβολή
Εκτέλεση σε νίτρο

Στη Σοφίτα
Έχω όλους τους Νεκρούς

~ ~ ~ ~

Με βλέμμα «κλινικό»
Φωνάζει την Αστυνομία η Γειτόνισσα

Κατέβα Ουρανέ και σκέπασέ μας με Χιόνι
Πόσο ν’ αντέξεις τους Θνητούς
Ιδρωμένους μες στον Φόβο
Γλιτσιασμένους μες στη Ματαιότητα
Έτοιμοι να παραχωρήσουν τη Ζωή
Για να μην πεθάνουν…

(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)

Pages: 1 2